Zuid-Afrika deel 2 & Swaziland 🇿🇦 🇸🇿

2 augustus 2018 - Mutasa, Zimbabwe

Wanneer we de Sani-pass vanuit Lesotho afdalen zien we de prachtige Drakensberg tegemoet komen. We zijn weer terug in Zuid-Afrika en de zon en warmte geeft ons direct wat energie. We warmen langzaam op na 5 koude dagen en nachten, heerlijk! Een hete douche zou ook wel welkom zijn dus gaan we op zoek naar een camping. We vinden een prachtige plek in Underberg, Khotso horsetrails en campsite. Er staat nog een Nederlands gezin met een VW bus, en verder is het rustig. De eigenaren Steve en Lulu zijn helemaal gek van onze Unimog, zelf zijn ze net bezig om er één te kopen dus genoeg gespreksstof en gezelligheid. We blijven hier vier dagen staan. Ondertussen proberen we nog een nieuwe veer te bestellen, in Zuid-Afrika is de kans het grootst dat dit moet gaan lukken. We informeren bij MogDoc Unimog Specialist in Pretoria en wachten het af. Omdat de nachten ijskoud zijn, en we er wel een beetje klaar mee zijn, vertrekken we om onze route te vervolgen richting Swaziland en daarna door naar Kruger voordat de vakantieperiode begint. We nemen afscheid van Steve, en hij geeft ons een telefoonnummer van Johan en Gabi, ze wonen aan de rand van de Kruger waar we kunnen kamperen én ook enorme Unimog fans. Dat kan nog wel eens van pas komen.
We rijden mooie bergroutes vanaf de Drakensberg tot aan Swaziland, doordat het winter is is het nu niet zo groen maar we genieten. We hebben niet al teveel verwachtingen van Swaziland maar we willen hier wel doorheen nu we toch in de buurt zijn. Als we na een paar dagen bericht ontvangen van MogDoc dat hij een nieuwe veer uit Turkije kan bestellen, zijn we helemaal blij. Het wordt tijd dat de gebroken veer vervangen wordt, maar we willen liever niet helemaal naar Pretoria. We sturen een berichtje naar Johan en Gabi, en vragen hen of het mogelijk is om de veer naar hen te laten opsturen in Phalaborwa. We krijgen direct antwoord en laten ze nou goed bevriend zijn met Ferdi van MogDoc! Zo spreken ze onderling al af dat de veer op hun adres zal worden bezorgd, en we pas achteraf hoeven te betalen. Wat een vertrouwen van beide kanten, echt geweldig!! Zo kunnen we op het gemak door Swaziland en Kruger, en de veer later ophalen.
Na een paar dagen staan we aan de grens van Swaziland, we zijn snel door de douaneformaliteiten heen en gaan direct op zoek naar een plekje om te overnachten. Er is een camping om de hoek, dus we hoeven niet ver te zoeken. De volgende ochtend nog wat boodschappen doen, en dan nemen we niet de hoofdweg maar een pad door de bergen richting het noorden. Swaziland is niet groot, zelfs kleiner dan Lesotho, maar heeft wel een paar nationale parken. En wat we willen zien, daar zijn we nog niet helemaal uit.
De eerste dag schiet niet erg op, de weg is slecht, maar we hebben eindelijk weer een mooie zonnige dag en kunnen de korte broek aan. We genieten van de omgeving én van de vrolijke mensen die uitbundig zwaaien zodra we voorbij rijden. Het valt eerst niet mee om een wildkampeerplek te vinden maar als we dan een rustige plek aan een klein riviertje vinden tussen twee dorpjes, zijn we dik tevreden. Soms komen wat locals een praatje maken, maar verder worden we met rust gelaten. We blijven hier een extra dagje. We kijken op de kaart wat we nog meer willen zien hier, maar willen om nog één tussenstop te maken voordat we weer het land uit gaan. Om nu hier nog wat wildlife te zien en veel kilometers moeten omrijden, hebben we geen zin in omdat Kruger ook nog op de planning staat. Dus het wordt Mlilwane Wildlife sanctuary, hier is ook een camping bij met mountainbike routes. De spieren zitten na alle koude weken, redelijk vast dus Wilbert kan zich hier uitleven. Na twee dagen houden we het voor gezien en rijden naar het noorden om daar voor de laatste keer Zuid-Afrika in te gaan. Er ontstaat nog wat onduidelijkheid bij de douane, want er wordt gevraagd wat we nog in 5 dagen willen gaan doen voordat het visum vervalt. Het visum staat in Wilbert z'n oude paspoort en ze hebben niet de datum aangepast. Geen probleem als ze zijn oude paspoort zien, en ze zullen het aanpassen in het systeem (hopen we).
Het is inmiddels eind van de dag maar rijden nog net voor sluitingstijd naar de gate van de Kruger in Malelane om te checken of er nog plaatsen op de campsites vrij zijn. Daar krijgen we te horen dat alles vol is de komende tijd ivm vakantie... Uhh we dachten dat we een week vroeger waren? Helaas! Achteraf heel blij dat we niets geboekt hadden, nu konden we zelf bepalen wanneer en waar we het park in en uit konden gaan. We hebben de wildcard dus alle vrijheid. We slapen de eerste nacht bij de golfbaan net voor de ingang, zodat we vroeg kunnen inchecken. We zien verder niemand aan wie we moeten betalen dus het zal wel.. Dan start onze eerste dag in het inmens grote natuurpark, we hebben er zin in! Het allereerste dier wat we zien, is de neushoorn, wauw! En dit is nog maar het begin. We kopen in de shop een blad van de Kruger en kunnen dan afstrepen wat we gezien hebben, en dat is echt heel veel.
(zie apart fotoalbum van Kruger) Aan het eind van de dag rijden we terug naar de golfbaan om daar weer te overnachten en onze eerste nacht te betalen. We hebben weer mazzel, voor de 2e keer niemand gezien. Kijk, dat is nog eens goedkoop kamperen 😀. Op vrijdag rijden we nog de hele dag door het park en dan nemen we twee dagen 'vrij'. We rijden nu naar een andere gate en gaan naar een camping in Hazyview. Er worden zoveel goeie recensies over geschreven, dat we toch wel nieuwsgierig worden naar de dames Peggy en Irma die het runnen. Als we aankomen worden we verrast door het leuke Zwitserse gezin die we al heel even in Kaapstad ontmoet hadden. Pierre-Michel met vrouw Vanessa en hun twee lieve dochters Louise en Jeanne zijn onlangs gestart met hun overland trip, en het klikt ontzettend goed. We hebben twee hele gezellige dagen, en gaan ze wellicht nog wel vaker zien omdat ze de komende tijd dezelfde landen gaan bezoeken.
Op maandagochtend gaan we weer naar de Kruger, nemen afscheid van de fantastisch leuke dame Peggy (87 jaar oud en heel gevat) en de gezellige Zwitsers.
We rijden nog twee dagen in het zuidelijke deel, slapen één nachtje aan de gate bij de beveiliging en boeken de tweede nacht op een camping om nog een georganiseerde nightdrive te kunnen doen. Daarna naar het noorden om in de buurt van Phalaborwa onze nieuwe veer te kunnen ophalen en misschien wat tijd door te brengen bij Johan en Gabi. Ze wonen in Grietjie Private Reserve wat aan de rand maar in de Kruger ligt, dus worden we bij de gate opgewacht. Johan is ranger en doet ontzettend goed werk tegen de stropers, voornamelijk de neushoorns. Gabi is 7 jaar geleden vanuit Zwitserland hierheen verhuisd en heeft een prachtig eigen stekkie in de bush. De eerste nacht kamperen we bij haar, en wanneer we de volgende ochtend buiten komen, lopen er vijf giraffen. Er staat geen hek en alles loopt hier rond, uitkijken dus! Daarna kunnen we bij Johan op z'n terrein staan, en hebben we meer vrijheid én kan er gesleuteld worden. En ik mag in bad,
wat heerlijk na twee jaar 🤗 Wanneer Wilbert en Johan de veer en de remblokken gaan vervangen, ontdekken ze dat er een beetje remvloeistof lekte. Geen groot probleem maar ook hiervoor willen we nog wat extra's bij MogDoc bestellen, dus we zijn genoodzaakt om wat langer te blijven. We zijn op een prachtige plek, echt heel erg is dat nou ook weer niet. Johan geniet ook van onze aanwezigheid en we komen veel ins en outs te weten over het jagen op de stropers. Het is een trieste zaak dat er dagelijks 2 tot 3 neushoorns gedood worden om de hoorn wat heel veel geld oplevert. Gemiddeld zo'n 100.000 USD per kilo, en een hoorn weegt tussen 6 en 7 kilo. Alles wordt door verkocht naar Azië omdat er ooit iemand heeft verkondigd dat hij door deze hoorns van kanker is genezen. Bullshit natuurlijk! En als er zo door gejaagd wordt, zijn er over enkele jaren geen neushoorns meer te vinden. Meestal komt de informatie via insiders van de parken, het is dweilen met de kraan open. We gaan een keer met Johan mee om sporen te zoeken, en vinden deze dan ook. Zodra we terug zijn bij z'n huis, krijgt hij een oproep van het anti-poaching team en moet er snel vandoor. In z'n haast om weg te rijden, ramt hij met zijn auto de bumper van onze Unimog, hij baalt natuurlijk als een stekker (wij ook) maar de volgende ochtend trekken ze deze gelukkig weer recht. Toch wel een flinke opdonder geweest, want als we een keer een dagje naar Hoedspruit rijden, trekt de auto naar links en laten we de wielen uitlijnen.
We hebben een ontzettend leuke en gezellige tijd, maar als we na 10 dagen alle onderdelen binnen hebben, krijgen we zin om verder te gaan. De laatste avond eten we met z'n viertjes bij Gabi, en slapen we daar. Wij willen zondag via de Kruger de grens nemen naar Mozambique, dus vroeg op en hopen dat we nog een camping kunnen boeken, anders mogen we niet die grens over. We nemen afscheid van Johan en Gabi en bedanken hen voor de gezelligheid, gastvrijheid en hulp die ze ons geboden hebben. Top!! Zo zie je maar weer dat je onverwachts een telefoonnummer krijgt, en daardoor nieuwe vrienden maakt. Wat is het leven toch mooi.
We gaan voor de allerlaatste keer naar Kruger, maar bij de gate krijgen we te horen dat alle campings vol zijn, en dat we het zelf maar moeten proberen aan de kant van Mozambique. We hebben wel internet maar kunnen niet bellen, dus we krijgen van de dame van de receptie een whatsapp nr van iemand van Limpopo NP en leggen ons probleem voor. We willen graag vandaag de grens over, maar zonder boeking komen we er niet door. Deze bijzonder vriendelijke man heeft binnen twee minuten een reservering geregeld, wat een opluchting. We lopen direct de receptie weer in en laten onze reservering zien, nu mogen we gaan. Redelijk gehaast rijden we door het park maar als we na een half uurtje een luipaard langs de weg zien lopen, zijn we helemaal euforisch. We hadden er al één gezien in de bomen, maar nu konden we hem super goed bekijken. Prachtig! En als we na nog een uurtje rijden, alweer één zien van dichtbij, kan onze dag echt niet meer stuk.
Wat een geweldige afsluiting van dit mooie park. Na de lunch komen we bij de grens aan. We geven onze paspoorten om uit te stempelen, en dan vraagt de norse douanier waarom Wilbert veel te lang in Zuid-Afrika is gebleven.. Oh, ze zouden toch de datum aanpassen van zijn visa uit het oude paspoort?? Niet dus, maar wanneer we dit proberen uit te leggen en het oude paspoort laten zien laat hij op een niet zo vriendelijke manier weten waarom we die niet gelijk hadden gegeven. Uiteindelijk stempelt hij ons allebei uit.

Zuid Afrika. Wij hebben genoten van de prachtige landschappen. Een te gekke Afrika Burn en ontzettend aardige en gastvrije mensen ontmoet. De keerzijde is dat het land op dit moment grote problemen heeft. Het land is leeggeroofd door de politieke leiders van de ANC en er worden elke dag blanke boeren vermoord. De meeste blanken die wij gesproken hebben zien de toekomst somber in en leven met angst, de criminaliteit rijst de pan uit. Ook is de kloof tussen blank en zwart heel groot. De zwarte Afrikanen zijn wat minder pessimistisch maar oké, de meeste van hen hebben niets te verliezen en zij hebben meer kans op een baan dan een blanke tegenwoordig. Ook wel goed natuurlijk maar het zou toch het beste zijn als diegene die het meest geschikt is voor de baan, de baan krijgt ongeacht de kleur. Het land staat voor een uitdaging!! Wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld.

Baje dankie ✌

Foto’s

15 Reacties

  1. Ary Huizer:
    2 augustus 2018
    Sweet memories! Goed te lezen dat jullie het zo goed gehad hebben in dit prachtige land!
  2. Klazina:
    2 augustus 2018
    Wat een mooi verhaal heb je er weer van gemaakt,...geweldig!!!
    Foto,s spreken voor zichzelf!!!
    Een droom leven,en wij genieten mee.
    Liefs en dikke kus ❤️😘
  3. Els v kempen:
    2 augustus 2018
    Weer een mooi reisverhaal
    Super!!!
  4. Els v kempen:
    2 augustus 2018
    Ik dacht ik heb een verhaal gemist , maar gelukkig niet!!!
  5. Leopollemans:
    2 augustus 2018
    hoi weereen leuk leuk enmooi verhaal met alles erop en eraan gaat goed met jullie zo te lezen het was een tijdje geleden maar niet minder spannend het jullie goed groet Leo en anja
  6. Bep:
    2 augustus 2018
    Wat een prachtige foto’s en mooi verhaal.
    Mijn herinneringen van Kenya komen weer
    Helemaal terug.
    Geniet, wij zitten een weekje in Friesland, met bootje, alleen geen dieren in het wild☹️
    Liefs B&B
  7. Irene:
    2 augustus 2018
    Wat een prachtig verhaal weer ik geniet echt van jullie belevenissen
    Succes en nog heel lang genieten
    Groetje Irene
  8. Ans:
    2 augustus 2018
    Wat een schitterende foto's en wat een avonturen maken jullie mee. Ik zou er bijna jaloers op worden. Maar fijn dat we mee mogen genieten. Groetjes uit een dor Keppel
  9. Teddy:
    2 augustus 2018
    Ja wat valt er nog te zeggen he, super, mooi, geweldig, ervaringen, memories forever, en vooral jaloers!:-) Ga zo door dan geniet ik hier van de hittegolf en een lang weekend vrij! Joehoe! Xx
  10. Hans en Loes Meijer:
    3 augustus 2018
    Wederom in 1 adem uitgelezen, het is ook zo avontuurlijk en eigenlijk ook een beetje spannend. Dit komt natuurlijk door alle opgedane ervaringen, maar de schrijfwijze houdt je geboeid en leest daardoor heel plezierig. We zien nu al uit naar het volgende verhaal. Geniet verder van jullie interessante belevenissen.
  11. Hans en Annie:
    4 augustus 2018
    Weer een geweldig mooi verhaal,wat een belevenis,we genieten er van,
    Groeten Hans en Annie
  12. Herma Jan:
    5 augustus 2018
    Wat een belevenissen al die mooie beesten en al die indrukken die jullie ervaren ,mooi leesplezier voor ons .Gr liefs
  13. Martha en willen:
    6 augustus 2018
    ging met kleinzoon naar het safaripark BB, zagen 5 luie leeuwen!!!...hij viel dan ook in slaap...thuisgekomen jullie prachtige foto's en video's laten zien..Kei gaaf zei hij !!
    En dat is het zeker, bedankt ook namens Mees, geniet, geniet met volle teugen...maar kiek uut hoor... als Mees ooit zo'n wereldreis gaat maken, dan heeft Oma wel een bruine broek...Tot mails, Martha en Willem.
  14. Fam. van Schelven:
    6 augustus 2018
    Hoi Nanne en Wilbert , wat n geweldige reis maken jullie toch . Super gave dieren komen jullie onderweg tegen , (wij alleen maar muggen en krekels 😂. Je zou zo een reisboek kunnen schrijven met de geweldige foto’s.
    Een super ervaring voor jullie maar ook voor ons om met jullie mee te reizen 😁
    Wij ook lekker op stap met de camper , niet ver Duitsland / Frankrijk en de weekenden in Ouddorp want hier is het tropische warm . Heel veel groetjes en veel liefs 😘 en nog een mooi vervolg op jullie reis !!
  15. Koos:
    16 augustus 2018
    Beter laat dan niet; 't was het lezen weer meer dan waard! Veel plezier verder op jullie tour.