Mozambique 🇲🇿

12 augustus 2018 - Kariba, Zimbabwe

Na de wat 'met het verkeerde been uit bed gestapte' douanier aan de Zuid-Afrikaanse kant, worden we snel aan een visum geholpen door de vriendelijke douanier van Mozambique. Er hoeft zelfs niemand binnen te kijken, terwijl wij berichten over grenzen van hier gehoord te hebben. Strenge controles, verplichte verzekering, enz.. Alleen wordt er gevraagd hoeveel liter diesel we extra in de jerrycans op dak hebben zitten, nou meneer die zijn leeg en gebruiken we voor water. Hij vindt het helemaal prima en we mogen rijden. Yeah, dat ging makkelijk!
We gaan door Nationaal Park Limpopo richting de campsite, die vlakbij één van de zuidelijke gates is, Massinger. Limpopo is verbonden aan de Kruger maar het enige dier die we op de lange, slechte saaie route zien, is een vogel. Zelfs geen impala's, nou die zie je echt altijd en overal. Eind van de middag komen we aan, we hebben het gered. We hebben geen mooi uitzicht maar dat maakt voor nu niet zoveel uit. We liggen na zo'n mooie dag vroeg in bed. De volgende ochtend vroeg op, want we willen naar de kust. We verlangen naar de zon en zijn erg benieuwd naar de mooie stranden van Mozambique. Maar eerst moeten we ergens een verzekering voor de auto regelen. We rijden vanaf de Massinger Dam, de route naar Xai-Xai. Onderweg komen we langs het stadje Chokwé, en als we de oude vertrouwde chaos op straat zien, voelen we ons eindelijk weer een beetje in écht Afrika. De vrouwen in traditionele kleding, de handeltjes die door iedereen aangeboden wordt, en veel fruit. Wat hebben we dat gemist!
We vragen of er ergens een assurantie kantoor is, en direct worden we naar het juiste adres gestuurd, zo hebben we binnen 10 minuten de benodigde papperassen op zak. Omdat we zó genieten van het straatleven, eten we heerlijk een menu op het naastgelegen terras. De rest van de middag hebben we nodig om op tijd aan de kust te staan. We komen aan bij een camping aan het strand, de truck is te hoog om de camping op te rijden. Er wordt al aangeboden om de heggenschaar er bij te halen, maar we vinden het plekje vóór de camping met uitzicht op zee, veel interessanter.. En dat mag, we krijgen zelfs nog korting op de prijs 😁. Het eerste wat we daarna doen, is pootje baden. Sinds Angola (oktober 2017) zijn we niet meer in de zee geweest. Maar omdat we nu aan de oostkant zijn, hebben we ook geen mooie zonsondergang, dus hopen we op een geweldige opkomst op het water. Nou dat viel zwaar tegen, we worden die nacht allebei om half vier gewekt door een plotselinge windkracht 6, die hadden we niet aan zien komen.. En daar sta je dan 20 meter van het water vandaan 😠, we konden niet meer door de ramen kijken van het zout. Dus, vlug betalen en wegwezen. Zo bijzonder was het hier ook niet.
Dan besluiten we maar in één keer door te rijden naar Ligogo. Jaja, we hebben een doel dit keer.
Patrick en Linda uit Botswana (waar we een tijdje doorgebracht hebben), hebben ook hier een prachtig huis en ze hadden gezegd dat wanneer we in Mozambique zouden zijn, in hun huis mochten. Geweldig toch?! Maar het zou natuurlijk nóg leuker zijn, als ze er zelf ook waren. Ze gaan zelf altijd in juli en december. Onze trip is niet te plannen maar nu komt het wel heel goed uit. We hadden al contact gehad met Patrick, en juist deze weken is hij hier. Linda kon helaas niet mee, maar vriend Keith en z'n familie is er bij. We gaan ze verrassen! We weten geen huisnummer maar wel ongeveer waar hun huis staat, en op de goeie gok is het gelijk raak. Maar er is niemand, behalve de schoonmaker. In gebrekkig Engels legt hij uit dat ze met z'n allen naar de stad zijn. We voelen ons direct thuis en hebben een mooie beschut onderdak, het regent al een hele dag en die harde irritante wind is er ook nog. Als je aan Mozambique denkt, denk je toch aan zon en strakblauwe luchten? We moeten het er maar mee doen (ja deze keer zijn wij een tikkeltje jaloers op de hittegolf in Nederland). Zodra we de auto's horen aankomen is het voor iedereen een verrassing dat we er zijn, en worden we voorgesteld aan degene die we nog niet kenden. Wat een fijne vrienden en familie. We worden van harte welkom geheten is dan ook heel erg gezellig. We hadden van tevoren afgesproken dat als wanneer het niet uitkomt, én we hun vakantie niet komen verstoren, we de volgende dag door zouden gaan. Maar het klikt zo met iedereen dat we tot het eind van de week blijven. Er wordt fantastisch gekookt, we lachen veel en het is een magisch mooie plek in Mozambique. (huis kan gehuurd worden!) Het bijzondere aan deze kust is dat in juli en augustus, de bultrugwalvissen hier zwemmen en komen jongen. Daarna gaan ze weer terug naar de Antarctica.
We zien ze dan ook echt heel vaak, soms van dichtbij maar vaak van veraf. Prachtig om naar te kijken! We zitten overdag op het strand, het is hier zelfs toegestaan om met de auto te rijden.. Kijk, dat is in interessant.
Op woensdagavond stelt Andrew met zijn vrouw Fiona ons voor om even naar de pub om de hoek te gaan, gezellig! Twee biertjes en dan weer terug 🤔 De eerste pub is al dicht en als we bij Sol de Ligogo aankomen is ook daar alles donker... Toch gaan we poolshoogte nemen, Bill de eigenaar staat bij de deur en zegt dat hij voor ons open gaat. Fantastisch! Zijn vrouw Lorraine komt er ook gezellig bij, en zodra ze haar eerste verhaal gaat vertellen, komen we echt niet meer bij, wat een geweldige leuke vrouw! Zowel Bill als Lorraine zijn échte storytellers, het zijn de perfecte mensen voor een hotel/bar/restaurant. We hebben in tijden niet zo gelachen. Het motto was dan ook: "oké, one more and we stay" en dat hebben we geweten. Het is dus ook niet bij twee drankjes gebleven, middernacht thuis en de volgende dag een kater. Maar een avond voor in de boeken. We chillen de komende twee dagen nog rond het huis of op het strand, want het zijn de laatste vakantiedagen van hen. Op vrijdagavond gaan we met z'n allen uit eten bij Bill en Lorraine, zaterdagochtend vroeg gaat iedereen naar huis. Wij vragen of we bij hen met de truck mogen staan, en dit is geen probleem. Ze verhuren mooie chalets in de duinen, alle met zeezicht, en zouden het leuk vinden als er andere overlanders komen. Het bevalt ons zelfs zo goed, dat we 10 dagen blijven staan. Een hele luxe week voor ons, elke dag eten in het restaurant, borrelen aan de bar en kijken zelfs een paar WK wedstrijden. We hebben veel te bespreken, en ontzettend veel te lachen, deze mensen zitten in ons hart. Na een paar dagen komen de Zwitsers, Pierre-Michel, Vanessa en de kinderen, tof! Overdag gaan we met de trucks naar het strand, en Pierre-Michel maakt met hun drone prachtige films en foto's, zelfs nog een keer van de walvissen, echt zó gaaf! Ze blijven drie dagen en gaan weer door. Dit wordt ook ons laatste avondje, want ook wij willen meer van Mozambique zien. We eten, borrelen, lachen nog één keer met Bill en Lorraine en dan nemen we toch echt afscheid de volgende ochtend. We gaan eens in Tofo kijken, zo'n 60 km hoger. Het is een toeristisch dorpje aan een prachtige baai. Dat er veel muggen zijn, dat merken we al snel, er komt hier veel malaria voor dus niet echt relaxt. We staan op de camping Fatima's Nest, met restaurant aan zee. De camping zelf vinden we niet bijzonder, muren en hekken en geen zeezicht. Wel rustig, en we maken kennis met Marthe, Joris en twee jonge kinderen uit Amsterdam. Auto gekocht in Zuid-Afrika en nu twee jaar willen rondkarren voordat de kinderen leerplichtig zijn, super!
Op zondag is het een druilerige dag, saai dus wanneer je aan het strand staat. We brengen onze dag door in het restaurant, en aan het eind van de middag is de finale van de WK. We geven er dus helemaal niks om, maar de finale kan best spannend zijn. Wanneer ik tussen de wedstrijd door een keer terugloop naar de truck, zie ik een bekende auto langsrijden. Antony en Ruth, wat gaaf! Zonder van elkaar te weten waar we waren, treffen we ze hier weer. En we gaan dan ook de volgende 15 dagen met elkaar op reis. Op maandagochtend lopen we nog wat door Tofo, het miezert, waait en we gaan liever door naar wat rustigere plekken. Wildkamperen is verboden hebben we ons laten vertellen, maar daar trekken we ons niets van aan. We vinden mooie plekken vanaf Tofo tot aan de punt boven Inhassoro. Antony zou graag met een bootje (dow) naar één van de eilanden (Magaruque) willen varen, en daar snorkelen. De beste plek om dit te doen is Vilankulo dus dat wordt onze volgende bestemming. We rijden naar Dona Soraya Lodge en mogen in de tuin staan, kunnen gebruik maken van de badkamer van één van de huisjes en hebben een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden. We informeren naar de mogelijkheden om te varen, maar is nog best prijzig. Wanneer Wilbert een keer gaat hardlopen op het strand, ontmoet hij Marcio, de oppas van het huis naast onze camping. Hij kan voor een veel lager tarief een dagje varen naar een klein eilandje ilha de Banque, snorkelen én eten regelen. Mooi! Maar als we de volgende dag vroeg wakker zijn, is het zwaar bewolkt en Ruth voelt zich niet lekker. Als we eerst alles afblazen en we het toch wel een beetje lullig vinden voor Marcio die alles geregeld heeft, besluiten Wilbert en ik samen mee te gaan, de zon komt ook door. En daar hebben we geen spijt van gehad. Op een oude houten boot varen we zo'n anderhalf uur naar een onbewoond eilandje, prachtig mooie witte stranden en we kunnen snorkelen. Het water is mega koud, en we hebben niet de allerbeste spullen om te snorkelen, maar toch zien we nog wat visjes. Er is geen koraal meer helaas, dat hebben ze allemaal kapot gevist. Zonde!
Na een heerlijke lunch van gekookte inktvis, saus en rijst, varen we op het gemak weer terug naar de kust. Ontzettend leuke dag geweest, het is weer eens wat anders dan rijden. We blijven nog een dagje staan, en dan gaan we naar Inhassoro. We moeten hier een vergunning kopen om het stuk over het strand naar de punt (Bartolomeuz Diaz Viewpoint) te mogen rijden. In iOverlander staat waar dit is, en deze hebben we dan ook snel geregeld. En is geldig voor 15 dagen, top. We slaan eerst nog wat boodschappen in, zodat we daar een paar dagen kunnen blijven. Het is een rit van 30 km, en alleen mogelijk met laag water. We hebben geluk, we kunnen die middag ook gelijk gaan rijden. Het is een mooie rit, maar toch blijft het spannend. Je wil echt niet vast komen te staan. Aan het einde op de punt, zijn meerdere lodges, maar we hadden ook al een wildkampeerplek ontdekt. Geweldig stekkie, waar we 5 dagen blijven. We kopen verse vis voor op de bbq, maken zelf appeltaart, zwemmen, luieren en hebben het heel gezellig met z'n viertjes. Aan het einde van de week nemen we dezelfde route weer terug naar Inhassoro en slapen we nog twee nachtjes op camping Goody Villas. De auto's zijn toe aan een grote wasbeurt, wij zelf ook én er staat een wasmachine. Schoon en wel kunnen we nu richting de grens van Zimbabwe. We rijden nog met Antony en Ruth deze dagen samen om daar onze eigen weg weer te vervolgen.

Mozambique was een maand vol onverwachte gezelligheid, zon (soms regen en wind) zand en zee! We hebben super genoten van dit fijne land, en komen waarschijnlijk over een half jaartje weer terug om het noorden te bezoeken.

Patrick, Keith en familie, Bill en Lorraine, Pierre-Michel, Vanessa, Louise en Jeanne, Antony en Ruth, bedankt voor de fijne tijd! ❤

Foto’s

8 Reacties

  1. Klazina:
    12 augustus 2018
    Wat een geweldig verhaal weer,top!!!!
  2. Martha en willen:
    12 augustus 2018
    "zij wilde de wereld zien, hij installeerde Google earth!!!",.... blijven jullie nog maar lekker rondreizen, genietend van de natuur, de vele vrienden onderweg , dan genieten wij van jullie geweldige verslagen en foto's en filmpjes. Hartstikke bedankt...
  3. Ronald:
    12 augustus 2018
    Top verhaal ! Wordt ooit nog mooi boek wat je gaat schrijven . Filmpje met drone is geweldig . Mooie tijd nog ! 😉👍x
  4. Francien Keizer:
    12 augustus 2018
    Weer genoten van jullie belevenissen. Geweldig!
    Groet, Francien
  5. Teddy:
    13 augustus 2018
    Is toch fantastisch wat een leuke mensen jullie overal tegen komen. Daar ga je een levenslang plezier van hebben! Is toch super! Genoten van weer een gezellig verhaal en prachtige beelden! (Zit toch mooi ook even in een andere wereld dan Flakkee😉) xxx
  6. Bert en Marian:
    14 augustus 2018
    Jullie hebben een geweldige vakantie gehad ,tijdens de vakantie...
    Wat een prachtige witte stranden zeg en die walvissen ...top !!!
    Ook erg leuk om af en toe weer bekenden tegen te komen en ervaringen uit te wisselen.
    Geniet er nog lekker een tijdje van .
    Uutkikke en liefs uit Battenoord 😍
  7. Ans:
    14 augustus 2018
    Weer een geweldig verhaal . Jullie zijn ook overal thuis , zo te zien. En zoveel vrienden gemaakt. TOP. Wij genieten weer mee , ook van de prachtige foto's.
  8. Nico Berrevoets:
    17 augustus 2018
    Wat leuk om te lezen ... ik zie de mooie stranden weer voor me Wilbert , wij zijn toe met alle jongens die 25 jaar en langer bij de zaak waren naar Mozambique / Zuid Afrikaan geweest.
    Wij hebben toen vanuit Benguerra een eiland bezocht waar nog een oud Portugees verlaten hotel stond .... en inderdaad je kon er fantastisch snorkelen.
    Groetjes Nico Inter-Sprint