Zuid-Afrika deel 1 🇿🇦

5 juni 2018 - East Griqualand, Zuid-Afrika

Een nieuw levensjaar en weer een nieuw land om te ontdekken. Via Richtersveld NP rijden we door naar Port Nolloth, maar hoe dichter we bij de kust komen, hoe kouder het wordt. We rijden van een warm Namibië, zó de winter van Zuid-Afrika in, dat is echt wel even wennen. In Port Nolloth zoeken we een camping op, nadat we eerst een simkaart hebben gekocht. Dan stromen alle lieve verjaardagsberichten binnen, en kunnen we bellen met lieve familie en vrienden. Ik voelde me echt jarig. Na een super warme douche die avond, rollen we heerlijk ons bedje in. We zijn blij met ons vierseizoenen dekbed, en de verwarming gaat ook weer regelmatig aan, wat een luxe 😀.
Na een dagje gerelaxt te hebben, gaan we verder richting Cederberg. Daar blijven we de komende week een beetje in de buurt, want AfrikaBurn komt er aan (waar we nog net op tijd een kaartje voor hadden kunnen bemachtigen) en is niet ver hier vandaan. We rijden een prachtige route om de Cederberg heen, en komen na een paar dagen op organic farm/camping Jamaka terecht. Hier lopen twee paarden los, die erg nieuwsgierig zijn en regelmatig rond ons heen staan. Maar we staan hier eigenlijk met één doel, verlost worden van kakkerlakken. Sinds een tijdje hebben we af en toe bezoek van deze viezerikken en na meerdere malen alles uitgemest, en gif gespoten hebben, kwamen ze toch weer tevoorschijn. Dan wordt het tijd voor het grove werk, een gasbom er in! Deze tip hadden we van onze Australische vrienden Antony en Ruth. Bij agriland hebben we er één kunnen kopen, dus alles uit de auto gehaald, bom geactiveerd en dan 6 uurtjes alles dicht houden. Intussen kunnen we mooi een wasje doen, en Wilbert gaat hardlopen. Eind van de dag is alles weer schoon, ingericht en zijn we klaar voor Afrikaburn. We rijden op zaterdagochtend nog langs de Spar in Clanwilliam om genoeg voorraad eten, en bier in te slaan want op de Burn is niets te koop. Het is een bijzonder (7 daags) evenement, wat bestaat uit geven en nemen. Er komt geen geld aan te pas, fantastisch toch!? Je neemt je eigen mok mee, én iedereen zorgt dat het terrein zo goed als afvalvrij blijft. Hier kunnen ze in Nederland op een festival nog wat van leren.
Zo rijden we zondagmiddag naar de Karoo, en vlak voor de ingang hebben we in nowtime vrienden gemaakt uit Brussel. We zien een grote MAN truck staan, en wat blijkt... Dit was de truck die we gezien hadden op YouTube die de Van Zyl's pas gereden had, respect! We bombarderen Martin de eigenaar dus maar gelijk met Martin van Zyl 😁. Martin is daar met vrienden Marie en Gislain, en wachten nog op twee andere vriendinnen Karin en Julie uit Brussel. Wat een geweldig leuke mensen, waar we dan ook de rest van de week mee omgaan.
Gislain is een echte kunstenaar, hij tekent vanalles wat hij ziet, en als hij overdag lekker op de camping zit, wordt alles met waterverf ingekleurd. Marie heeft allerlei tassen met prulletjes mee om iedereen én de fietsen te versieren. Hier waren we zelf slecht op voorbereid, want het kan niet gek genoeg hoe je er bij loopt.
Op het terrein staan ontzettend veel tenten die een thema hebben, er wordt muziek gemaakt/gespeeld en bij de ene tent geven ze bijvoorbeeld wijn, en bij de andere weer champagne, sangria, tequila en nog meer.. Zo komen we onze dagen aardig door 😂... Vanaf woensdagavond worden er bouwwerken in de fik gestoken, wat een spektakel! Ook ontmoeten we een vier Hollandse vrienden, wat een toffe gezellige gasten. Jammer dat ze maar een paar dagen blijven. Iedereen is eigenlijk tof hier, er hangt een super sfeer overal, en nergens wordt moeilijk over gedaan. Er wordt gedanst, veel gelachen, én je kan zelfs door de human car wash. Daar wordt je door vreemde handen gewassen 🤗 dit hebben we maar niet gedaan, zo warm was t nou ook weer niet (soms gewoon rotkoud en veel wind, dus ook veel stof/zand) Beetje jammer want hierdoor waren we vaak al vroeg in de avond al thuis bij t kacheltje en misten hierdoor de gezellige nachten bij alle muziektentjes. Maar met de moppies van Marlies hebben we ons dan echt nog wel vermaakt in ons warme knusse huisje.
Op zondag zijn er al veel die vertrekken dus loopt het terrein al aardig leeg. Omdat wij niet naar huis gaan, worden we overladen met spullen die een ander niet meer nodig heeft. Eten en drinken in overvloed, waar moeten we het in godsnaam kwijt? Na alles weer es schoongemaakt en alles een plekje hebben gegeven, hebben we ons aangemeld om een dagje te helpen met 'moopen'. Dit betekent alle troep, zoals papiertjes, peuken en overige zooi opruimen die een ander heeft laten liggen. Laten we ons nou één dag in het jaar, op de dag van de arbeid, van een goeie kant laten zien. We zijn met een klein clubje, errug gezellig en er zit weinig tempo in, maar als aan het eind vd dag iemand van de organisatie loopt te klagen en te blѐren, zijn we er ook gelijk klaar mee. Tijd om de Karoo te verlaten, helemaal als we de volgende ochtend gewekt worden door de zoveelste zandstorm. We nemen afscheid en gaan in de buurt op een camping maar weer een keer grondig schoonmaken en wassen. Voorlopig ff geen woestijnen meer voor ons😠.
We gaan langzaam op weg richting Kaapstad, daar moeten we zoiezo om een nieuw paspoort voor Wilbert omdat de huidige bijna vol is van alle visas en stempels. Maar voordat we daarheen gaan, gaan we eerst Deon en Janene, wie we op de burn ontmoet hebben, en in Ceres hun bedrijf/ farm runnen. We waren door hen uitgenodigd dus dat slaan we niet af. Als we aankomen op de grote prachtige farm, worden we van harte welkom geheten. Het is een geweldige plek, het huis dateert van 1820 en Deon is de vijfde generatie die nu het bedrijf runt. We voelen ons direct thuis, en krijgen zelfs een slaapkamer in huis. We blijven hier dan ook gelijk een paar dagen hangen, en we mogen van alles gebruik maken. Wat een gastvrijheid!! Nadat we bij een officiële motorwedstrijd zijn wezen kijken, krijgt Wilbert de kriebels om zelf te gaan rijden. Hij gaat samen met Deon een tochtje maken, wat best pittig was als je dat natuurlijk nooit doet, maar wat genoot hij! Ook als hij dan ook nog een keer op de e-mountainbike de bergen in gaat. Je wordt bijna afgeschoten als je trapt, zou een perfecte fiets voor mij zijn 😁... Na een paar dagen nemen we toch afscheid, hoe moet je iemand bedanken die je bijna niet kent, maar zo goed voor je bent?

Dus door naar Kaapstad... We parkeren onze truck in de haven en staan vlakbij het centrum. We hebben hier vandaan een mooi uitzicht op de Tafelberg. We gaan eerst naar de Ambassade, we worden direct geholpen en over een weekje kunnen we het nieuwe paspoort al ophalen. Intussen verkennen we een beetje de stad, gaan naar een museum en hebben een gids die veel over de historie verteld waar Nederland een groot deel in voor komt. Op veel plaatsen is nog goed te zien hoe het er vroeger (en eigenlijk nog steeds) aan toe ging, de blanke apart en de zwarte apart. Het is een trieste historie wat waarschijnlijk nooit helemaal zal verdwijnen.
Na een paar dagen in de stad pakken we de auto weer en gaan via de mooie kustroute naar Cape Point. We bezoeken eerst de pinguïns bij Boulders beach, dit is één van de weinige plekken waar de Afrikaanse pinguïn nog voorkomt en beschermd wordt. Het is een drukke toeristische attraktie, maar geweldig leuk om die beestjes te zien.
Dan naar Cape Point, het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Toch wel een bijzondere plek, en we hebben veel belangstelling. Een groep van 120 Nederlanders zijn daar op dat moment, en zijn reuze enthousiast over onze reis.

Intussen zijn Antony en Ruth ook in de buurt van Kaapstad dus spreken we de volgende dag met ze af op de camping African Overland. Gezellige boel daar! Duncan de eigenaar regelt veel voor overlanders, zoals verschepen van auto's en je kan daar ook je auto stallen. Het is een fijne plek. Ook komt Florian uit Oostenrijk die dag net aan, hem hadden we vorig jaar in Angola ontmoet, en gaat hier vandaan zijn reis weer vervolgen.
Na een paar dagen op de camping, gaan we met Antony en Ruth weer naar de stad. Het paspoort kunnen we ophalen, en we willen de Tafelberg op. Maar dit gaat niet zomaar.... We nemen de bus weer vanaf de haven, maar omdat we het zo gezellig hebben, letten we niet goed op of dit wel de juiste bus is 😂 zodra we langs de Tafelberg rijden, en een heel andere kant op gaan, hebben we pas door dat we verkeerd zitten. Er zit niets anders op, dan deze route uit te zitten en ergens uitstappen waar we een taxi kunnen nemen naar de kabelbaan. Het is nu al koud en winderig, kun je nagaan als je boven op die berg staat.. Als we dan uiteindelijk met taxi aankomen en zien dat er geen rij staat (we waren al helemaal happy) horen we dat er geen mensen meer naar boven mogen ivm te harde wind. Pffff ook dat nog? Dan maar met de bus het rondje afmaken naar de haven, en morgen weer een poging wagen. En jawel, de zon schijnt de volgende dag en er staat geen zuchtje wind. Voor de zekerheid nemen we nu maar gelijk een taxi, en kunnen door met de eerst volgende lichting naar boven. Wat een geweldig uitzicht op de stad en de omringende bergen en baaien!
We hebben t nu wel gezien in de stad en gaan weer terug naar de camping. We moeten twee nieuwe banden regelen, en kunnen daarna verder reizen. Als we een paar dagen koud weer en regen hebben gehad, en onze nieuwe bandjes er onder zitten, gaan we eindelijk weer es verder.
We willen naar Lesotho voordat de winter echt begint, dus rijden in een weekje die kant op. We rijden langs prachtige kustroutes, slapen op mooie plekken en hebben bizarre zonsondergangen en zonsopkomsten. Voor Port Elisabeth gaan we omhoog de bergen in, en bezoeken Addo Elephant NP. We vinden het hier niet echt bijzonder, zien wat olifanten, zebra's en buffels maar houden het snel voor gezien. We gaan naar Lesotho, de route door de bergen is prachtig, en na een dag rijden én geen wildkampeerplek of camping te hebben gezien, kloppen we aan bij een boer om daar te mogen staan. En dat mag! We staan tussen de oude karren en de volgende ochtend staan de koeien om de auto. We worden door Steve en zijn vrouw uitgenodigd voor het ontbijt, maar eerst mogen we heerlijk douchen. Wat een gastvrijheid weer! Het is erg gezellig, we komen wat te weten over de boerderij, ze hebben veel schapen en melkkoeien (Het zaad wordt zelfs uit Nederland besteld, omdat wij de beste koeien hebben, best grappig) Na een paar uurtjes gaan we verder, nog één dagje en zijn zijn we bij de grens. We steken nog een mooie pas over en rijden dan langs de rivier welke grenst tussen de twee landen.

We hebben niet zo heel veel van Zuid-Afrika gezien, maar we vinden vooral de mensen heel vriendelijk. Er wordt veel gewaarschuwd voor criminaliteit maar gelukkig hebben we dit zelf (nog) niet ondervonden.
We komen na Lesotho weer terug, en hopen nog wat meer te zien. Al verlangen we toch wel weer heel erg naar de warmte.

Foto’s

7 Reacties

  1. Anneke:
    5 juni 2018
    Mooi om te lezen dat er toch nog heel veel goede mensen op deze aardkloot rond lopen en jullie zo een beetje verwennen.
    Apart om te lezen dat jullie midden in de winterse kou zitten terwijl we hier een prachtig voorjaar hebben.
    Goeie reis maar weer verder!
    Groetjes, Kees en Anneke
  2. Leopollemans:
    5 juni 2018
    hoi het is weer heel wat gelukkig veel aardige mensen maar het weer is hier beter als ik het zo lees maar gauw naar warmere plaatsen wat een belevenis iedere keer weer nou heel veel succes en op naar het volgende verhaal groet van ons
  3. Koos:
    5 juni 2018
    Dank voor je mooie verhaal en de prachtige foto's.
    Groetjes van Koossie!
  4. Martha en willen:
    6 juni 2018
    "God help me pass", nou dat staat er dus niet voor niks....Maar het is jullie weer gelukt en wij hebben weer mee kunnen rijden aan de hand van de prachtige foto's.
    Juli de koudste maand in zuid Afrika !! Maar gauw verder !! Wees voorzichtig en blijf gezond!
  5. Bo en Merel:
    7 juni 2018
    Heerlijk om weer mee te leven door dit mooie verhaal! En prachtige foto’s natuurlijk ook weer. En wat grappig joh dat het concept Burning daar ook is. Super gaaf dat jullie dat mee hebben kunnen pakken. Geniet lieve mensjes! Veel liefs vsn oengs! Xxx
  6. Els en Mels:
    7 juni 2018
    Hoi zuid Afrika is heel herkenbaar voor ons wij hebben ook zo genoten van dit schitterende land . Wat een prachtig Verhaal was het weer om te lezen wat jullie onderweg allemaal meemaken . Succes op jullie verdere reis! Groetjes
  7. Ans:
    12 juni 2018
    Allereerst nog gefeliciteerd. Er zijn vervelender plekken om hem te vieren. Wat een mooi verhaal weer en goed om te horen , dat er zoveel vriendelijke mensen zijn. Prachtige foto's weer. Wij genieten mee met jullie. Groetjes uit een warm Keppel.