Westelijke Sahara/Mauritanië 🇲🇷
30 januari 2017 - Atar, Mauritanië
Hier weer eens een bericht uit Afrika. Het was een beetje rustig op de site maar we hebben 3 weken stil gestaan in Dakhla in het zuiden van Marokko. Na al de kilometers in Marokko wilden we eens wat anders dan elke dag in de cabine. We hadden ook nog een lijstje met dingen die aan de auto moesten gebeuren voor we verder gingen en we weten niet hoe het verder in Afrika is en in Dakhla is alles wat we nodig hebben voor handen. De camperplaats cap25 in Dakhla is op het eerste gezicht niet de meest bijzondere met veel Franse gepensioneerden, maar ook veel jonge gasten die er komen om te kiten. Moet één van de beste plaatsen zijn om dit te doen. Na een paar dagen beginnen we het steeds leuker te vinden en er hangt een goed sfeertje. We staan 25km van de stad en als er iemand naar toe gaat, wordt er altijd wel gevraagd of ze iets voor je mee moeten nemen zoals brood of fruit. Deze week zijn we zelf ook verschillende keren naar de stad geweest. Eerst om alle oliën te verversen. Waren wel benieuwd naar de magneet schroeven in de eindvertraging. Het gewicht op de achterassen is in orde maar bij het verversen kunnen we pas echt zien of er ijzerslijpsel aan zit. Dit was dik in orde dus dat zit goed. Olie laten ze hier zo op de straat lopen trouwens. Een paar dagen later hebben we op de extra dieseltank een vulopening laten lassen die nu wat hoger zit en kunnen 40liter meer tanken. Op vrijdagmorgen een afspraak bij de timmerman, zelf een paar meter horgaas gekocht en die mannen hebben dat er voor ons ingemaakt. Hadden het achteraf beter zelf kunnen doen, echt handig waren ze niet en omdat ze ons verkeerd begrepen hadden wilden ze ineens €20 meer hebben dan de afgesproken prijs die al heel goed was. Hebben ze €5 extra gegeven om van het gezeik af te zijn. Ach ja, hoort erbij moet je maar denken. S'middags zijn we aan de Atlantische kust gaan staan. Beetje kijken vanuit de luie stoel naar de golfsurfers en eind van de middag kwamen de eerste servicetrucks van de Afrika Eco Race binnen. Mooi plekje opgezocht om ze te fotograferen en we mochten het bivak in. Leuk om dat van dichtbij mee te maken. Zaterdag ook nog een paar keer een rondje door het bivak gedaan en nog uitleg gehad van een Franse motorrijder en een Duitse coureur. Ook de briefing bijgewoond. De volgende dag weer terug naar het vertrouwde stekkie in de lagoon. De dagen vliegen voorbij en we slijten ze veelal in de hangmat met een boek en af en toe het water in om af te koelen, erg vervelend allemaal. We hebben die week nog een mooie hoes voor de fietsen laten maken in de stad. Dat was hard nodig want van al dat stof knappen ze niet op. En deze man verstond zijn vak. Super netjes gedaan.
Ook is er eindelijk kiteles genomen. Omringt door al die kiters die er helemaal idolaat van zijn én het feit dat het een hele goede plek en er een lekker temperatuurtje voor is, de stap genomen. Was wel prijzig dus na 6 uur privé les was de vlieger onder controle en daarna wel 30 meter op het board gestaan! Had geen zin om spullen aan te schaffen dus verder bij gelaten maar eenmaal in Zuid Afrika wil ik daar wel mee verder. Beetje spannender ook daar tussen de witte haaien.
Nu een week geleden vertrokken uit Dakhla met de auto helemaal top, volop diesel want dat is hier goedkoop (€0,72) en alles vol met eten en drinken. Mauritanië here we come en we hebben er zin in. Heerlijk om na 3 weken weer op pad te zijn. We kwamen onderweg Marcel en Yvonne nog tegen die een mooie overnachtingsplaats wisten 80km voor de grens. Mooie rit door een verlaten gebied en s'avonds daar aangekomen hebben we Mike en Marion nog getroffen die met een grote MAN truck door Marokko reizen. Net aangekomen en nog even een diesel leiding vervangen die gescheurd was. Gelukkig hadden we nog wat slang bij ons en het was zo weer opgelost. De volgende morgen nog wat tips van Mike en Marion gehad over de grensovergangen en Mauritanië waar zij al veel geweest zijn. Eenmaal bij de grens een grote rij vrachtwagens en na wat vragen konden we de rij voorbij helemaal naar voren. De Marokkaanse grens beambten waren super vriendelijk en vertelden precies wat we moesten doen. Fluitje van een cent dus. Door de scan met de camper, nog even langs douane nog een keer bij de gendarme binnen en hoppa. Karren met die handel. Net Marokko uit hebben we onze laatste Dirhams gewisseld tegen de Mauretaanse valuta en het stuk niemandsland in. Onverhard met een hoop kuilen, voor ons geen probleem maar die vrachtwagens zullen genoeg lekke banden (of nog meer) rijden hier. Nu de Mauretaanse grens aan de beurt. Een hoop niet zulke positieve verhalen gehoord, maar het valt allemaal reuze mee eigenlijk. Je kan het met een fixer doen, iemand die je voor €10 overal mee helpt, maar van Arend en Akkie gehoord dat die fixer hen besodemieterd hadden. Dus gewoon zelf gedaan. De douane beambte een fanta gegeven en hij heeft ons precies aangewezen waar we heen moesten. Alles verliep soepel tot het laatste hokje om de verzekering te regelen. Die wilde dik €40 voor 3 dagen en dat vertrouwden we niet. Hij ging eten en wij dus ook maar. Daarna terug en hij wilde de prijslijst niet laten zien en meneer was nu boos. Terug naar het leger en met een soldaat naar binnen en het bleek dan toch echt zo duur te zijn. Verzekering afgesloten en weer vriendjes met de verzekeringsagent. Op naar Nouadhibou! Na nog verschillende check points om 17u op de camping gearriveerd en s'avonds tegen de berichten in super lekker gegeten in het eerste Mauretaanse restaurant van ons leven. De volgende dag verzekering maar gelijk verlengd en richting Atar over een piste langs het spoor. In Marokko nog Fransen gesproken die deze route saai vonden. Nou, wij vonden hem geweldig! Na 30km op de piste mooi plekje verscholen achter een duin de eerste bivak. Volgende dag in de morgen slechte stukken met wasbord piste (daar worden we echt nerveus van) maar s'middags geweldige stukken zand, zeker een beetje landinwaarts. Op tijd weer gestopt op een mooi plekje en nog een zwarte leguaan (ofzo, daar leek het in ieder geval op) van een halve meter vlak bij de camper gezien. S'avonds lekker aan de pasta toen er een oude landrover aankwam en toch maar even een praatje gemaakt met die gasten. We vroegen nog naar wat de leguaan zoal eet, maar volgens hen was ie lekker haha. De volgende morgen weer vroeg op pad want dan is het nog lekker koel. Dat is beter voor de bandjes en eigenlijk alles wel. S'middags is het echt heet maar de temperatuur van de unimog blijft altijd 85gr, blij mee. Vandaag de langste trein ter wereld gefilmd en gefotografeerd die hier langs de piste rijdt en weer heerlijk door het zand gebanjerd. Eind van de middag bij Ben Amira aangekomen. Dat is de op een na grootste monoliet ter wereld. Moet een aardige klap geweest zijn!!! De dag erna weer veel van hetzelfde.. stenen, los zand, vast zand, graspol, stukje oud spoor in het zand, maar bovenal geweldig om doorheen te rijden. Nu staan we op de camping in Atar bij Bab Sahara. Een Nederlander die hier al 20 jaar een camping runt en waar altijd overlanders langs rijden. T'is nu rustig maar dan hebben wij mooi de tijd om wat op de site bij te werken.
Veel plezier daar!
Groetjes kees en anneke
Wat een spektakel op het strand hè.
En dan die trein,heel bijzonder.
Dat is nog eens wat anders dan de Thalys.
Take care LfsX
Gaan we ook doen, zeggen mijn kinderen hier. Nog even sparen, minder geld uitgeven aan de paarden enz...........wordt er dan bij gezegd.
Geniet van jullie reis.
Groet, Francien
Weer dank voor het meebeleven.
Heel herkenbaar jullie belevenissen in Mauritanie. Echt leuk om te lezen. Wij denken dat Ben Amira een monoliet is en geen meteoriet. Hahaha. Nog veel spannend reisplezier gewenst.
Jullie genieten hier ,zichtbaar , enorm van , wij ook hoor
Lieve groetjes uit Battenoord