Togo 🇹🇬

Landje nummer 7 alweer op het Afrikaanse continent. De grens met Burkina ging erg soepel. Aan Burkinese kant werd er iemand opgetrommeld door de douane die ons langs de kantoortjes zou helpen. Wij zijn daar altijd een beetje huiverig voor omdat dat natuurlijk niet voor niets is. En we hebben de tijd om het allemaal zelf uit te vinden. Maar deze jongen wilde daar niets van weten en loodste ons langs de kantoortjes. Achteraf heeft ie ons perfect geholpen en voor 1000 CFA (+€1,50) was iedereen blij. Zonder problemen Burkina uit. 500m verder de douane van Togo. Visum gescoord voor een week a 10.000 CFA per stuk en een Laisez Passez voor 5000, een prikkie. Het is nu regentijd hier en iedereen is hier ook druk bezig het land te bewerken. Dat gebeurt hier op een manier zoals 70 jaar geleden bij ons. Een ezel of een koe voor een 1 schar ploeg. Dit zijn meestal kinderen trouwens. En daarna met een kommetje in de hand de zaadjes in de bodem. Er loopt in Togo één weg van Noord naar Zuid en die is over het algemeen van hele goede kwaliteit. De eerste dag een binnendoor route genomen en mooi plekje om te overnachten gevonden. Ze konden ons alleen vanuit het lager gelegen dorp zien staan en dat betekent belangstelling. Zit je niet altijd op te wachten omdat het meestal over hetzelfde gaat. Een kado en of we geen werk voor ze hebben in Europa. De volgende dag weer verder richting het zuiden. In Kara alvast de visum tot een maand verlengd. Hier wordt de omgeving ook wat bergachtiger en heeeel groen. Overnachten doen we alleen in de natuur, al is het soms even zoeken voor een rustig plekje. Alles is dichtbegroeid en als er een plekje is dan staan er ook huisjes. Maar het is toch elke keer weer gelukt. In Adeta hebben we de asfalt weg verlaten en na een paar keer vragen een steil en smal bergpad omhoog gereden. Het is regentijd dus belangrijk om te vragen of de weg niet weggespoeld is. Eenmaal boven nergens een plekje om te parkeren voor de nacht en uiteindelijk in het donker in een gehucht beland waar we op het schoolplein mochten staan met ook nog eens een geweldig uitzicht. S'morgens natuurlijk veel belangstelling en het dagelijkse ochtendritueel van de school bekeken. Dat is met zijn allen rond de vlag. Bonjour aan de meester, volkslied zingen en de vlag naar de top hijsen. Grappig om te zien. Daarna weer verder over smalle bergpaadjes met af en toe mooie uitzichten. De dorpjes waar we doorheen rijden zijn afgelegen maar ik denk niet dat we de eerste toeristen zijn. Kinderen en ook volwassenen vragen bijna allemaal om kado's. Beetje irritant maarja. Na 3 dagen in de bergen zijn we in Kpalimé bij een Belgisch stel beland. Bijzondere lui maar hele leuke middag en avond gehad, heerlijk gegeten en Belgische biertjes gedronken. Auto kon voor de deur staan dus dat was makkelijk. De volgende dag de waterval van Womé bezocht. Na wat onderhandelen over de prijs mochten we over een smal pad helemaal naar boven rijden naar een stuwmeer. Toen we boven waren viel het wat tegen. Geen vrij plekje maar naast het huis van Kommie de bewaker en zijn gezin. Maar wel super leuke 2 dagen gehad. Leuke kinderen, de was laten doen. Overladen met fruit uit de tuin en samen gegeten. Ook nog rondje op de ATB gedaan. Daar weer vertrokken en langs de grens van Ghana naar Mount Kloto gereden. Bovenop geparkeerd met werkelijk het mooiste uitzicht van Togo, we konden Lake volta in Ghana heel goed zien. Op een dinsdag weer vertrokken naar Lomé. Onderweg nog vanalles gekocht, pinda's, ananas, avocado's. Zo makkelijk, je hoeft de auto niet uit. Alles wat je nodig hebt kan je hier langs de weg kopen. Net buiten Lomé de eerste camping bezocht in Togo. Mooi plekje aan het strand maar de zee is hier gevaarlijk en het weer is er ook niet echt naar dus niet gezwommen. Op woensdag vertrokken naar de ambassade van Congo. Binnen een half uur hadden we de visa op zak! Dit was de makkelijkste visa ever. Marianne had voor de visa van Benin een hotelboeking gemaakt. En dankzij de info van andere reizigers weten we precies wat we nodig hebben. Voor Benin moeten we geld overmaken op de rekening van de ambassade bij een bank. En druk bij die bank! En er werd niets uitgevoerd. 2 man zitten achter een loket waar niemand komt en de rij waar wij in staan van 15 man is onbemand of meneer zit op zijn telefoon te spelen. We hebben geen haast maar hier kunnen wij niet tegen in tegenstelling tot de Togolezen hier die het allemaal gelaten ondergaan. Je hoort een hoop mensen klagen dat er geen werk is, maar als ze dan een baantje hebben dan zijn ze zo ongeïnteresseerd, daar lusten de honden geen brood van. Dus vertrokken naar een andere bank en daar waren we zo klaar. Naar de ambassade terug, van alles invullen en de volgende dag om 15uur zou het klaar zijn. En zo vertrekken we op zaterdag de stad uit met op zak. Visum voor Benin, Nigeria en Congo. Cameroen kunnen we aan de grens regelen en Congo DRC doen we in Benin. Een dure bezigheid al die visa maar we kunnen straks een heeeel eind karren. Terwijl ik dit schrijf staan we ergens op een heuvel 20km van de grens met Benin. Gisterenavond nog bezoek gehad van de chef de village, een politie commandant, en nog wat bewakers omdat ze het bizar vonden dat er een vreemde auto in de heuvels stond. Maar na uitleg dat de truck ons huis is en het zien van de paspoorten gingen we als de beste vrienden uit elkaar. Zo gaat dat hier.

We love it, this is Afrika!