Oeganda 🇺🇬
10 maart 2019 - Nairobi, Kenia
We komen half de middag aan de grens. We wisselen onze restant Ruwandees Franken voor Oegandese Shilling, zodat we gelijk de roadtax cash kunnen betalen. Voordat we de nodige stempels halen wordt eerst onze temperatuur gemeten en moeten we onze handen in wassen in chloor. Dit heeft te maken met ebola wat hier niet zover vandaan in Congo voorkomt. Alles zoals verwacht in orde en we worden netjes geholpen. Ze zijn hier gewend aan toeristen die vooral in dit gebied de berg gorilla's komen bezoeken. We kiezen ervoor het carnet niet te gebruiken. De TIP is gratis. De ambtenaar vindt het maar moeilijk omdat hij nu alle autogegevens handmatig in moet voeren maar hij doet wat we willen. Het eerste nachtje komen we een community camp aan bij meer Mutanda. We zijn de enige gasten en het is een prachtig rustiek plekje met veel en mooie vogels. De mensen die er werken zijn bijzonder aardig en na alle drukte van Rwanda komen we lekker tot rust hier. We blijven 3 nachtjes en vertrekken dan voornamelijk over onverharde wegen via het Bwindi NP richting Ishasa. We nemen de transit route door het park en hoeven daarvoor niet te betalen. We komen langs Buhoma camp waar je de gorilla's kunt bezoeken. We kiezen ervoor dit niet te doen want €600 pp hebben we er niet voor over. Wel zien we de eerste Columbus apen van onze reis in dit park. We doen die nacht voor het eerst sinds lange tijd weer eens een wildcamp. Mooi rustig plekje net buiten het park tussen de theeplantages tot al de kinderen terug van school komen en het gedaan is met de rust. Als het donker wordt gaan ze gelukkig naar huis. De volgende dag gaan we transit door het Queen Elizabeth NP en zien toch ook weer genoeg wilde dieren en mooie vogels. We zijn een beetje op zoek naar een mooie wildcamp maar in een NP valt dat niet mee en eind van de middag komen we op een community camp terecht in Kisenyi aan het lake Edward. Dit voelt niet echt als een campsite en volop wilde dieren. De beheerder verteld ons over een volgende community camp in Kasenyi. Hij verteld dat het daar vol met olifanten en nijlpaarden zit. Dus daar gaan we heen. Het ligt in het NP maar als je alleen naar de campsite gaat hoef je alleen de camping te betalen. Toen we aankwamen hadden we net de olifanten gemist maar de volgende morgen kwamen er zeker 80 op bezoek om uit het meer te drinken. Prachtig! Dat verveelt nooit. De lokatie is ook prachtig. De volgende dag vertrekken we weer en na een uurtje stoppen we even om wat fruit te kopen. We rijden weg en iedereen begint te gillen "snake!" ik stap uit en er ligt een slang van 1,80 lengte half in de velg en half op de straat. Ik weet het niet zeker maar waarschijnlijk een cobra, brr. Die heeft waarschijnlijk lekker een tukkie gedaan in het wiel en heeft er niet meer uit kunnen komen. En dan te bedenken dat ik s'morgens de differentieel olie nog gechecked heb wat wel heel erg dichtbij het wiel is. Maarja. T'is weer goed gekomen en na een foto gaan we verder. We bezoeken s'middags een camping bij een van de krater meren ten zuiden van Fort Portal. Een heel idyllisch plekje waar heel veel apen zijn. We zien de Black and white Columbus, en de velvet monkey's zijn hondsbrutaal en totaal niet schuw. Ze klimmen op de auto. Scheuren de zak houtskool op het dak kapot en proberen het op te eten. Ook de vooruit vinden ze geweldig want dan kunnen ze zichzelf zien. We hebben zo gelachen daar. Ook de hangmat proberen ze uit. De 3e dag wil ik wat gaan fietsen in de buurt maar het regent en dus gaan we verder. Die dag gaan we verder over slechte wegen richting het noorden. We doen die nacht weer een wildcamp aan the river Nile. Mooi plekje, leuke mensen en ik waag zelfs een duik in het water. Er zijn geen krokodillen zeggen ze maar zeker weten doe je het nooit natuurlijk. We gaan via Gulu en Kitgum richting het Kidepo NP in het uiterste noord oosten van het land op de grens met Zuid Soedan. We doen onderweg nog navraag naar een douane post omdat we in Moroto de grens over willen steken en zijn er niet zeker van of we daar onze passen uit kunnen stempelen. Wel politie maar geen Douane in Kitgum en we worden niet veel wijzer. Dan maar door en slapen weer heerlijk in de bush. Dit is tribal area en we zien mooie mensen met mooie kleding en sieraden. Een foto valt niet mee want ze willen allemaal geld. Ergens geef ik ze gelijk maar we doen er niet aan mee. De omgeving richting Kidepo is echt mooi en ruig. We doen wat inkopen en willen het park gaan bezoeken maar zodra we vlakbij de gate zijn worden we aangevallen door tsee tsee vliegen. Na het geval met mijn moeder waren we gelijk in de stress en gelukkig kregen we ze de auto uit zonder te worden gestoken. Het was gelukkig niet te heet die dag en we zijn met de ramen dicht eerst een heel stuk van het park weggereden om na een half uur een plaspauze te maken en gelukkig geen vliegen meer. Op deze manier gaat het reizen wel heel vlug natuurlijk. We willen een middagje chillen met een boek en zien een prachtig plekje met wat schaduw van een boom en mooi uitzicht over een vallei. Wat we niet wisten was dat er achter een heuvel een dorpje met de locale stam lag en die waren natuurlijk nieuwsgierig. Begrijpelijk natuurlijk en ze zagen er niet uit. Zo vies en zulke kapotte kleren dat we besloten ze wat kleren te geven. Maarja niet voor iedereen natuurlijk dus de helft blij en de andere helft boos. Dit werd zo vermoeiend dat we na 2 uurtjes maar besluiten te vertrekken. Daarna duurde het lang om weer een plekje te vinden. Echt super mooi uitgestrekt landschap maar overal mensen met vee en ze laten je niet met rust en communiceren wordt al helemaal niets. Eind van de dag toch nog wat gevonden en potje koken en naar bed. We zijn versleten van al het rijden. Gelukkig gaat het met Marianne wel weer de goede kant op. En zeker na de slechte wegen van de afgelopen weken valt dat alles mee. We komen de dag erna in Moroto aan. Daar geïnformeerd bij de immigratie en we kunnen hier de grens oversteken naar Kenya, yess!! Maar goed dat we geen carnet gebruikt hebben want die kun je hier niet laten stempelen. We gaan de laaste nacht naar de camping in Moroto. Fijne plek en de eigenaresse is Oegandees maar heeft 20 jaar in Groningen gewoond en runt nu de camping en organiseert reizen. Leuk mens. Bij vertrek de volgende dag kom ik erachter dat de radiateur weer gebroken is. Navraag in het dorp gedaan en met 2 locals van een garage op zoek naar iemand die het kan maken. Via omwegen komen we dan uiteindelijk uit bij een stokoude man die onder een boom met wat hete kolen op het vuur radiatoren maakt. Jammer dat ik geen camera bij me heb zeg. Dit is waarom ik zo van Afrika hou. Voor €4 is ie weer aan elkaar gesoldeerd en kunnen we verder. We gaan naar de immigratie en vertrekken richting Keya door de bergen we komen door een mooi en ruig gebied en we gaan van Oeganda door een stuk niemandsland van 16km tot we in Kenya aankomen maar dat lees je in het volgende verhaal.
Oeganda is een prachtig land, veel groen, bergen, veel wilde dieren en vriendelijke mensen. We gingen er als een speer doorheen maar na al het stilstaan in Rwanda genieten we van het rijden en dat het niet vanzelfsprekend is allemaal na de problemen met Marianne d'r gezondheid.
Sinds een week jullie blog ontdekt. Alle video's al bekeken. 3/4 van de verhalen gelezen. In 1 woord geweldig! Prachtige wagen. Fijn dat er af en toe wat aan mankeert ;-) , want dan komen de mooie verhalen en contacten met de bevolking!
Beterschap aan Marianne. Ik heb wel 100 vragen, maar lees nu vooral jullie blog.
Hele goede reis en gezond heid
Groetjes Irene😎😜
leuk fantastisch enz.
kennen jullie de site tracks4trucks en de site wildcamperen?
nog een heel goede reis
De wetswijziging volgt op een experiment dat Nederland met Spanje had, waarbij een aantal Spaanse keuringsstations Nederlandse voertuigen apk mocht keuren. Momenteel worden apk-keuringen in Europa nog niet wederzijds geaccepteerd. Nederland zal daarom met lidstaten onderling afspraken maken over de erkenning van apk-keuringen. De wetswijziging maakt deze afspraken mogelijk. Naar verwachting is de wetswijziging medio2020 afgerond. dus je moet nog ff blijven rijden Wilbert