Mali 🇲🇱

2 maart 2017 - Bamako, Mali

Terwijl Nederland onder een laagje sneeuw komt te liggen en er daarna ook nog eens een westerstorm om de hoek komt kijken, lopen bij ons de temperaturen op tot zeker 40 graden overdag en in de nachten koelt het af tot een graadje of 29. Best wel even wennen! Er wordt dus heel veel water gedronken, wat in de cabine al snel het kookpunt bereikt. We zijn erg blij als er af en toe een beetje wind en schaduw te vinden is. De weg naar de Nouakchott hebben we gelukkig wel wind mee, en na een lange warme dag rijden komen we aan bij een parkeerplaats/camping aan het strand. Een rustige plek, en vanuit hier konden we de volgende dag een taxi nemen naar de ambassade voor een visum voor Mali te regelen. Dit ging best vlot, binnen een paar uurtjes mochten we onze paspoorten weer ophalen, maar in de tussentijd zijn we op zoek gegaan naar een assurantiekantoor voor de Carte Brune (verzekering voor West Afrika). Toen we deze hadden gevonden, schrokken we eigenlijk van de prijs die we hiervoor moesten betalen en hebben besloten om deze in Mali te regelen, misschien was het daar wel goedkoper. Met de taxi weer terug naar het centrum, wat een chaos hier zeg! We hadden allebei het idee dat we even in India waren, werkelijk alles krioelt door elkaar heen, en de meeste auto's zijn nog rotter dan rot. Maar zolang het rijdt, maken ze er daar geen probleem van. Van Apk-Keuringen hebben ze hier nog nooit gehoord en schade verhalen bij aanrijdingen heeft ook weinig zin. We zaten in de taxi en opeens voelden we dat we vanachter werden aangereden, niet hard gelukkig. De taxichauffeur kijkt een keer verbaasd achterom, en de rit wordt weer vervolgd.  Omdat we niet lang hier wilden blijven, hebben we de volgende dag de stad weer achter ons gelaten. Dit viel in eerste instantie nog niet mee, want de weg naar het zuiden, liep dwars door het centrum.  Het heeft denk ik bij elkaar 2 uur gekost om door de chaos heen te komen, wanneer een auto het om de één of andere reden niet meer doet, wordt deze ook gewoon ter plekke gemaakt (of brandstof bijgevuld)  Of het nou midden op een kruispunt of rotonde is, dat maakt niet uit. Alle auto's, vrachtwagens en brommertjes zijn maximaal verpakt, want het is een lange rit naar de volgende stad en alles moet mee. Je snapt soms niet dat het nog vooruit komt en het is maar goed dat ze hier geen tunnels hebben.

Het was een mooie rit die dag richting Aleg. Achter elke heuvel/duin lag er wel een dorpje verscholen, wat het zoeken naar een rustige bivak wel wat moeilijker maakt. Maar uiteindelijk toch wat gevonden, waar we ook weer een keertje een vuurtje konden maken. Volgende dag vroeg op en weer verder, we wilden niet de standaardroute naar de grens van Mali rijden, maar langs de Senegal River. We dachten dat het al wel iets groener zou zijn, en ook een shortcut naar Kankossa waar de meesten tegenwoordig de grens naar Mali passeren. De route was zeker zo mooi, de grote Baobab bomen zijn al van verre te zien. We parkeren die middag dan ook op tijd bij zo'n massale boom, prachtig!

We kwamen er de volgende dag achter (na wat vragen aan de Gendarmerie hoe we in Kankossa konden komen) dat deze route via een andere grensovergang gaat. We konden alleen niet op de kaart zien waar en de navigatie was daar ook niet op ingesteld. Gelukkig kwamen we een Fransman tegen die ons vertelde waar we heen moesten, dat we moesten uitkijken voor bandieten bij de grens en gaf ons ook nog de tip om over de prijs van de Carte Brune te onderhandelen, en weg te lopen als deze niet geaccepteerd wordt. Kijk, hier hadden we wat aan! (Dit is uiteindelijk ook gelukt in Mali, waar we dan toch ff 45 euro hadden afgedongen) Bij het laatste stadje Selibabi aangekomen werden we bij de politiecheck geadviseerd om onder begeleiding van politie/gendarmerie de grens over te gaan. De laatste 40 km moesten we via een piste die niet goed aangegeven was, en zou t dan echt zo gevaarlijk zijn? We waagden het er op om zonder te gaan, want wij gaan 15 km per uur door het zand en opgedroogde rivieren en hadden geen zin om ons te haasten of hen bij te kunnen houden. Later hoorden we dat ze hiervoor flink wat geld vragen, en het gewoon ook helemaal niet nodig is. De dorpjes waar we langs rijden, veranderen al snel in hutjes van leem en stro en ineens is het echt Afrika. De meesten smilen en zwaaien maar helaas denkt ook heel dit continent dat we alleen maar kadootjes bij ons hebben. Hier wordt altijd om gevraagd, de kinderen springen bijna achterop en zelfs de politie is niet  te verlegen om iets van ons te vragen.

Na een tijdje bereiken we dus de grens, het zijn 2 kleine dorpjes die gescheiden zijn door middel van een rivier. Ze hebben het hier in ieder geval niet druk, en als het straatje bereiken en de papieren gecontroleerd zijn, weten we even niet hoe we aan de andere kant moeten komen. De douanier van Mauritanie rijdt ons even voor met z'n brommertje, legt ons uit dat we aan de overkant van de rivier weer naar het andere dorpje moeten rijden om daar naar de douane van Mali te gaan. Nou, dit viel nog niet mee om het kantoortje te vinden. Na wat rondvragen, en verkeerde kanten opgestuurd te zijn, zien we eindelijk waar we moeten zijn. De camper wordt  gecheckt (ze hebben vooral interesse wat er in de koelkast staat) en de papieren worden weer geregeld. Het is al laat in de middag en naar Kayes is nog zeker 4 uur rijden, dat gaan we die dag niet meer halen. We waren natuurlijk wel gewaarschuwd voor wildkamperen, maar in het donker rijden is nog veel gevaarlijker. Dus een stukje verder gereden, en een grote boom opgezocht om achter te bivakkeren. Goed geslapen maar wel erg warm 's nachts. De volgende dag moesten we naar Kayes om de papieren door de politie te laten stempelen, en we hebben hier ook onze Carte Brune geregeld. Voordat we 's morgens vertrokken zagen we dat 1 band het waarschijnlijk niet meer zou redden, er zat al een flinke scheur in en je hoopt niet dat deze klapt onder het rijden. We twijfelden nog om deze vroeg te vervangen omdat het dan nog niet zo warm is maar dachten dat we Kayes wel zouden halen als we rustig reden. Na een paar km hoorden we allebei... pffff pfffff pffff We hadden dus onze eerste lekke band, jammer! We hebben gelukkig 3 reservebanden bij ons maar hadden er graag langer mee gedaan. De truck dus aan de kant gezet en de band binnen 2 uurtjes kunnen wisselen. Niet de beste klus met bijna 40 graden maar daarna konden we weer door. In Kayes zijn geen campings, maar via de App IOverlander hadden we een hotel gevonden waar we waarschijnlijk wel bewaakt konden parkeren. Dit kon tegen betaling, en we mochten dan ook het zwembad in (tegen extra betaling). Echter stond hier nog maar 10 cm water maar we konden douchen en van onze eerste sinds tijden, koude biertjes genieten. Wat smaakten die heerlijk! De volgende ochtend eerst langs een bandenboer om de band met scheur te laten omgooien van de velg naar weer een goeie band. Dat scheelt weer een hoop werk mocht het nog eens gebeuren, wat we voorlopig niet hopen natuurlijk. Met 5 man sterk hebben ze de banden gewisseld, fietsen van het rek gehaald en de oude band nog gemaakt. We weten niet of dit goed gegaan is, ze gaven garantie haha waarschijnlijk tot aan het einde van de straat, maar voor noodgevallen kunnen we het altijd proberen. Daarna vervolgde onze rit naar Cool Camp Mali in Manantali. We hadden al gehoord van Arend en Akkie dat er op vrijdag een feestje zou zijn, en daar zouden we elkaar weer treffen. Maar de weg er naar toe duurde langer dan we gedacht hadden, en we wisten niet goed waar we konden overnachten. Vlakbij een wat groter dorpje wil je niet omdat je dan nooit met rust gelaten wordt, maar helemaal alleen vonden we ook niets. We reden langs een kleine compound waar maar een paar hutjes stonden, langs de weg stond een man die net zijn koeien aan het binnenhalen was. We hebben gevraagd waar we veilig konden overnachten, en dat was bij hem. Super!! Ook hier nog even een duik in de rivier genomen, en we kregen verse melk aangeboden. Hier werden we ook voor het eerst echt lastig gevallen door de muskieten. We hebben wel de nodige voorzorgmaatregelingen genomen, maar toch werden we elke nacht geteisterd door de jeuk of irritaties van muggen in bed. En we willen vooral geen Malaria krijgen! We nemen wel elke week getrouw onze pilletjes maar dit geeft geen 100% bescherming. Inmiddels hebben we al extra maatregelen genomen en slapen we onder een klamboe. 

De volgende ochtend zijn we verder richting Manantali gereden, we hadden heel veel piste gehad en dachten eindelijk verder te kunnen gaan op asfalt, en toen moesten we ineens met het pondje over. Dit was onze eerste keer, en vast niet de laatste. We weten nu ook dat je moet onderhandelen over de prijs, maar al doende leert men. We zullen nog wel vaker teveel betalen.

Door naar Cool Camp Mali, deze campsite wordt gerund door Casper en mag met 200% zekerheid ook echt een 'Cool Camp' genoemd worden. Casper heeft zelf 10 jaar gereisd en was ook ooit wel eens op deze plek geweest en het was zo goed bevallen dat hij 5 jaar geleden, de grond heeft gekocht en er een geweldige plek van heeft gemaakt. Hij doet ontzettend veel voor de lokale bevolking, heeft diverse projecten opgericht en heeft voor de dames uit het dorp gezorgd dat zij altijd water tot hun beschikking hebben voor de groentetuintjes. Hiervoor werd hij die vrijdag ook hartelijk bedankt door middel van de tamtam, veel dans en gezelligheid. Het hele dorp was vertegenwoordigd! Tegenwoordig heeft hij ook een bananenplantage waar de dorpsbewoners op maandagochtend bananen kunnen kopen, en verder gaat hij elke zaterdagochtend op pad om ergens in de buurt een waterpomp te repareren. Dit doet hij geheel vrijwillig maar omdat ze weten dat hij wel wat geld heeft proberen ze toch altijd wel iets aan hem te kunnen verdienen. De mannen zijn nog een keer een dag mee geweest 

Een dag na onze aankomst, kwam er een Duitse jongen met motor aan, Luca. We hebben daar zo genoten met z'n allen, en besloten we al na een dag of wat dat we langer zouden blijven. Dit zou voorlopig wel eens de laatste relaxte plek kunnen zijn. De camping ligt aan de rivier, er kon worden gezwommen en af en toe een wasje.​ We hebben nog hippo's gespot, erg gaaf! We aten soms met z'n allen. Akkie heeft zelfs nog een keer verse erwtensoep gemaakt, wat met 40 graden net zo lekker smaakt als met -4.  We zijn nog een zondagochtend gaan wandelen,  in de stuwdam geweest en hebben met een bootje over de rivier gevaren. Het was ook een keertje tijd om de haren eens bij te knippen, van de zon/zand/wind en water wordt het niet beter van, en er moest echt een stukje af. Akkie heeft mijn blonde krullen weer terug getoverd, en ik heb bij haar zo goed als het lukte wat kortere coup gefabriceerd. We kunnen er allebei weer even tegenaan. Maar kapster zal ik nooit worden :)

Afgelopen zondag zijn we met 2 trucks en Luca op de motor richting Bamako vertrokken. Omdat Luca pech had met zijn ketting die inmiddels al een paar gebroken was, zou hij tegelijk met ons die kant opgaan zodat we hem konden helpen als zijn ketting weer zou breken. De eerste honderd km zou piste zijn, en daarna nog ruim 200 over het asfalt. Echter na 50 km zien we de truck van Arend en Akkie staan, en zijn Luca en Arend al bezig om de ketting te repareren. We hebben om gewicht te besparen, al de boxen en tas van Luca meegenomen en hopen dat hij nu Bamako zou halen. Dat is gelukt, en inmiddels heeft hij al een andere gescoord en kan hij zijn reis vervolgen. We staan deze week bij een hotel/restaurant/camping The Sleeping Camel om om diverse visums te regelen. Na 3 weken samen hebben doorgebracht met Luca, Arend en Akkie splitsen morgen onze wegen. Wij gaan naar Guinee, Arend en Akkie naar Ivoorkust en Luca naar Burkina Faso. Super bedankt voor alles, de hulp, gezelligheid en vooral de saamhorigheid!

We hebben niet zoveel van Mali kunnen zien, in het noorden is het erg onrustig en door diversen wordt het afgeraden om daar heen te reizen, maar wat we tot nu toe hebben gezien is het een land met vriendelijke mensen, vrolijke kleuren en mooie vogels en vele andere dieren.

Omdat de wifi hier nogal traag is, zullen jullie nog even op alle foto's moeten wachten.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

18 Reacties

  1. Gerda:
    2 maart 2017
    Wat een spannend verhaal weer. Heb je de VISA voor Guinee inmiddels?
  2. Hans Nagtegaal:
    2 maart 2017
    Geweldig avontuur zo te zien.
    Echt super mooi zoiets te kunnen doen.
    Nog heel veel plezier en mooie momenten
    toegewenst
  3. Denis:
    2 maart 2017
    Ik geniet van jullie avontuur.echt geweldig.
  4. Teddy:
    2 maart 2017
    Wat een geweldig verhaal weer. Zo mooi om te lezen. Of het nu pech onderweg is of een berg gezelligheid, jullie maken t maar mooi allemaal mee. Je zou toch nooit meer naar huis willen! Zo wie zo niet omdat wij op afstand erg mee genieten! Op naar jullie volgende belevenissen!
  5. Harry Lefferts:
    2 maart 2017
    Geweldig - maaar of ik jaloers moet zijn - misschien is dat de leeftijd.
    goede reis verder. Houd ons op de hoogte . We leven, reizen mee.
    groeten Toos en Harry.
  6. Martha en willen:
    2 maart 2017
    pffff 40 graden en dan een band verwisselen, maar het lukt jullie allemaal. Eerst dacht ik Mali, als dat maar goed gaat, maar ook dat is jullie goed afgegaan. Fijn ook dat je samen kon reizen, dus nu denk ik weer bluwe maor lekker biemekare !! Nee hoor geniet, maar doe voorzichtig hè. Kan nie wachten op het volgende verslag. Top gedaan deze !!
  7. Joanne:
    2 maart 2017
    Hey, dat is weer een mooi avontuur en erg leuk geschreven.
    Vandaag had ik het er met Robin over het is alweer bijna een half jaar geleden dat jullie vertrokken.....
  8. Klazina:
    2 maart 2017
    Nou nou,het is weer de moeite hoor wat jullie nu weer meegemaakt hebben.kittig verhaal nu,en niet zonder gevaar,tjongejonge 40gr,dan verlies je nogal wat vocht met een bandje verwisselen,geniet van de luxe nu,en pas goed op elkaar.een dikke kus van ons en wees waakzaam lfsX
  9. Ans:
    2 maart 2017
    Da's ff wat anders dan een fietsbandje plakken,maar ja,jullie staan voor niets.Een beetje pech hoort er ook bij,als je zo'n avontuur aangaat.Verder weer prachtige foto's,vooral met de Baobab. We hebben weer mee genoten.Goeie reis verder.!!
  10. Jan:
    2 maart 2017
    Wat een schitterende foto's en mooie verhalen!
    Volg jullie op de voet, in een woord,...... GEWELDIG!!!!
    Groetjes, Jan.
    Nu ik nog!!,.... ;-)
  11. Gerda:
    3 maart 2017
    Prachtige foto's. Weer even wat anders dan zand en stenen van de woestijnen.
  12. Klazina:
    4 maart 2017
    Geweldig,wat geven jullie een prachtig beeld hoe het er daar aan toe gaat,enige foto,s met die kinderen daar en jij daar tussenin.
    Heerlijk !!!Nanne dansend met de bevolking,we hebben er weer van genoten,en het allerbelangrijkste natuurlijk,we zien jullie ook echt genieten,op de band verwisselen na dan in 40gr,maar dan heb je je biertje ook wel verdiend.goeie reus weer en op naar Guinee.lfsX
  13. Christiaan:
    4 maart 2017
    Geweldig zeg. Mooie fotos en de ervaringen blijven zich uitbreiden...ik wil ook! Liefs
  14. Bo en Merel:
    5 maart 2017
    Wat kan je toch heerlijk schrijven Nan! Ik zie het gewoon allemaal voor me, geweldig! En die "botsauto's daar he?! Bizar is dat haha! Hadden wij toen ook een keer en dan besef je wel heel erg dat je in een totaal andere beschaving zit ;-)
    Nou we wachten met smart op het volgende verhaal! En ik weet iig zeker dat jij nooit met een schaar op mijn krullen los mag gaan whaha!
    Lieverds, leef, beleef en be proud of what you do! Heel veel liefs van ons. X
  15. Kees en Anneke:
    6 maart 2017
    Mooi verhaal, prachtige foto's! Geniet er van, maar dat lukt wel zien we!
    Kees en Anneke
  16. Bert en Marian:
    13 maart 2017
    Hey avonturiers.......fijn dat jullie genieten en jullie maken zoveel mee !!!!
    Leuk om het allemaal te volgen , met de foto's bij het verhaal , weten we gelijk waar jullie over hebben.
    Veel plezier en uutkieke.....
  17. Peter:
    13 maart 2017
    Prachtige reis. Bedankt dat jullie het met ons delen. Ik ben onder de indruk van de Unimog. Hij ziet er ook geweldig uit. Ik zou best wel iets meer van leefruimte willen zien en van de afmetingen. Is dat ergens te vinden? Of misschien wat foto´s? In een paar jaar wil ik ook aan de bouw van zoiets beginnen en hopelijk net zoals jullie gaan reizen. Heel veel succes met jullie tocht. Peter
  18. Wilbert:
    24 maart 2017
    Hoi Peter. Stuur maar een mailtje naar [email protected]. Dan stuur ik wat foto's en afmetingen. Gr Wilbert. Foto's lukt alleen met goed internet en daar onbreekt het nogal aan hier