Ivoorkust - Warm welkom 🇨🇮

Zondagochtend 3 april zijn we richting grens van Ivoorkust gereden. We kregen nog een mooie route door de bamboe bossen, en rond de middag kwamen we bij een heel klein grenspostje in Sipilou. Wat ging dat allemaal relax hier, even de paspoorten controleren en de lassez passer, en huppetee.. We zijn in Ivoorkust! Ging dat ff makkelijk. Inmiddels hadden we wel honger en aan de militair gevraagd waar we wat konden eten. Hij wist een goed restaurant zo'n 200 meter verder en reed voorop om het ons te wijzen. Hier hebben we sinds lange tijd weer een heerlijk stuk vlees op, wat het was weten we niet maar kwam in ieder geval uit het bos. Hopelijk geen aap.. De militair kwam even later terug en had voor ons een kadootje meegebracht, een fles Koetoekoe (of hoe je het ook schrijven mag). Dit is een pittige borrel, het lijkt wel op Obstler uit Oostenrijk. Wat een warm welkom in een nieuw land! Maar na paar borreltjes moesten we toch nog verder rijden. Militair vond dit geen probleem, alles is toegestaan, met drank op en slippers aan. We moesten nog bij een paar haltes stoppen en onze papieren laten zien. Bij de laatste gingen ze moeilijk doen over het vignet touristique. Die vraag hadden we al verwacht natuurlijk maar die hadden we niet. Ook bij de grens werd hier niet over gesproken. We deden dus ook net of we nergens van wisten en spraken met hem af dat hij ons door zou laten gaan, en wij dit vignet wel in Man zouden gaan regelen. Kost weer 70 euro, maar waarvoor is nog steeds niet duidelijk. Maar we mochten gelukkig verder, het was een vermoeiende route. Heuvel op, heuvel af en de weg was nog slechter dan in Guinee. Op zoek naar een rustige slaapplek konden we wel vergeten. Nergens kun je van de weg, behalve bij de dorpjes, en dat is ook niet alles. Uiteindelijk was het al bijna donker en kwamen voordat we bij een wat groter dorp een politie post tegen, waar we gelukkig konden staan. Wel langs de kant van de weg, maar beter dan in het dorp zelf. De enige die langs rijden 's nachts zijn de grote vrachtwagens met bizarre dikke boomstammen, want die worden hier heel veel gekapt. Zonde hoor, er zitten hier veel Chinese bedrijven die hier goud geld mee verdienen.
Maar we slapen die nacht goed, behalve dat we allebei een beetje last van onze keel hebben. Zal vast van de Koetoekoe komen ;) straf spulletje!
De volgende dag rijden we naar Man, eerste 35 km nog over het slechte pad en daarna over goed asfalt. Omdat de luchtvochtigheid erg hoog is, zweten we al bij het niets doen. Alles plakt en hebben geen zin om verder te rijden. We vinden een hotelletje in de stad waar we voor 5000 CFA mogen staan. Rustige plek en krijgen van de eigenaar een goed restaurant door. Het was een stukje lopen maar ook hier hebben we super lekker gegeten. De prijzen liggen wel hoger dan in Guinee, maar hier hebben ze vlees, en ook goed vlees wat we al lang niet meer gegeten hebben. De dag erna gooien we de tank weer vol en komen langs een supermarkt. Normaal gesproken kopen we alles langs de weg maar wc papier, wijn en bier zie je nooit. Dus ff voorraad inslaan en weer door. We willen naar nationaal park de Tai want daar kunnen we weer chimpansees zien. Het is nog zo'n 200 km rijden waarvan de 1e 100 over asfalt gaat en daarna na horen zeggen, een hele slechte weg richting Tai. Omdat het allemaal niet zo heel snel gaat en we eigenlijk te laat uit Man vertrokken zijn, moeten we de nacht weer ergens onderweg doorbrengen. We zien een rustige plek vóór een stadje en vragen daar of we mogen blijven staan. Deze man zegt direct dat we bij zijn huis mogen staan, want hier is niemand en kunnen ze ons niet in de gaten houden. Oké, hij rijdt een stukje met ons mee en mogen de truck op het voetbalveld zetten voor zijn huis. Trots laat hij ons zijn huis zien, het is erg kaal. Er staat een bankje, 2 stoelen en een heel klein tv'tje die bij ons op de stort zou zijn gebracht. Slaapkamer met bed en voor de rest wat keukenspullen. Materiaal is niet belangrijk, maar de omgang met elkaar. Er wordt nog door de locale jeugd een partijtje voetbal gespeeld voor de deur, ze dragen hier geen flitsende voetbalschoenen maar plastic zwemschoenen. Wanneer de bal lek is, stoppen ze er mee.
Wij eten even een broodje en gaan mee naar de bar om een biertje. De muziek staat erg hard, na een uurtje hebben we het wel gezien en lopen terug naar de camper. We bedanken de man en gaan slapen. De warmte is soms slopend, en ook in de nachten koelt het nauwelijks af. Behalve als een keer goed regent.
Volgende ochtend vroeg op, en zouden een zeer slechte weg krijgen. Maar we hadden mazzzel, twee weken geleden hebben ze alle modder van de weg gehaald. Waarschijnlijk hadden ze onze vrienden Arend en Akkie voorbij zien ploeteren... We tuffen dus door op een goeie slechte weg, eten onderweg en rijden langs veel palm-, cacao- en rubberplantages. Overal hangen bakjes aan de bomen om het rubber op te vangen. Er worden bijvoorbeeld Afrikaanse voetbalschoenen (zwemschoenen) van gemaakt. Helaas moeten de mooie grote bomen hiervoor gekapt worden. Langs de weg zien we ook veel graven, die hadden we nog niet eerder gezien. Waar de rest dan begraven wordt, geen idee.
Om een uur of 3 komen we aan bij het Ecohotel bij de ingang van het nationaal park. Het is geen super plek maar het is rustig en stallen alles uit om te relaxen de rest van de dag. Het is broeierig warm, en zweten als een otter. We spreken met de beheerder af dat we de volgende ochtend om 6 uur met een gids de bossen ingaan om de chimpansees te kunnen zien. We hebben geen brood meer, en deze zou de gids dan gelijk voor ons meenemen. Een tocht van 7 km heen en 7 km terug, dat gaan we niet trekken zonder te eten.
Dan wordt het ineens donker en gaat het bizar hard regenen en onweren. We konden nog net op tijd de luifel open zetten en van dit hele gebeuren genieten. Wat heerlijk zo'n afkoeling!
Die nacht horen we om 3 uur iemand aan de deur staan, hè! Dat was dus onze gids, zonder brood. Tis midden in de nacht mafkees en we liggen te slapen. We hebben toch om 6 uur afgesproken? Daarna kunnen we niet echt meer slapen en zijn we allebei niet de vrolijkste. We staan om 5:15u op en zorgen dat we om 6 uur klaar staan maar er komt niemand.. Rond een uur of 8 komt er iemand naar ons toe, en was het dus wel de bedoeling geweest om vroeg te vertrekken, anders zouden de chimpansees al verder het bos in gegaan zijn, en konden we ze niet zien. Het was dus een miscommunicatie met de beheerder en konden dan als alternatief die middag mee het bos in, slapen in een hut daar en de volgende ochtend daarvandaan vroeg vertrekken. Ok, goed plan! Dat zou de eerste nacht zijn sinds we van huis vertrokken zijn, dat we niet in de camper zouden slapen. Best vreeemd eigenlijk! We konden nog een poos relaxen en hadden om half 4 afgesproken met de gids. Rugzakken mee met wat extra kleren, brood en de camera's. Toen we weg zouden gaan, werd de lucht al grijzer en het zou niet lang gaan duren of het zou weer gaan plenzen. En ja hoor, we zijn net het riviertje met een bootje overgestoken en daar vallen de eerste druppels al. Shit!! En we moeten nog 7 km. Vlug wat vuilniszakken over de rugzakken om de camera's te sparen maar die hielden het ook niet lang droog. Gelukkig mochten ze in de waterdichte rugzak van de gids. Na 5 minuten druipen m'n lenzen al uit m'n ogen, en is geen ene draad meer droog. Het is gelukkig niet koud. Ik wil eigenlijk terug maar Wilbert zet door, dus banjeren we soms tot onze knieën door het water totdat we na 7 km als verzopen katten aan komen bij het kamp. Daar kunnen we wat droge kleren aan doen en wordt de natte zooi bij het vuurtje gehangen om te drogen. We slapen die nacht in een hut die open is en waar alleen een matras met muskietennet hangt. Het blijft de hele avond en nacht door regenen en onweren. Helaas, want hierdoor zoeken de chimpansees hun eigen plek om te schuilen en kunnen we ze de volgende ochtend ook nergens zien. We lopen wel een tijdje door het bos en zien nog wat andere apen die in de hoogste bomen zitten om wat op te kunnen warmen in de zon. Om 10 uur geven we het op en lopen eerst terug naar het kamp om de rugzak op te halen en daarna weer terug richting de camper. Het water van de vorige dag is alweer weg en onze schoenen blijven deze keer droog. We zijn allebei versleten als we terug zijn, en blijven dan ook nog een extra nachtje staan. Voorlopig hebben we genoeg bossen gezien, en willen naar de kust, afkoelen in de zee als dat kan. We rijden dan ook de volgende dag vol goede moed via Tabou naar Grand-Béréby. Eind van de middag staan we dan ook aan het strand, wel bij een hotel maar goed voor vanavond. We mogen hier staan, op voorwaarde dat we daar dineren en ontbijten. Maar voordat we gaan eten duiken we eerst nog even het zwembad in. We nemen daarna allebei een pizza, en drinken heerlijke wijn. We genieten er van maar schrikken van de rekening. We blijven hier dus niet veel langer, van dat geld kunnen we ergens anders zeker wel een week staan. We nemen de volgende ochtend nog een bak koffie daar, en bedanken weer. We doen wat inkopen op de markt en gaan op zoek naar een andere plek. We lezen dat er in de buurt een B&B is aan het strand en dat lijkt ons wel wat. Er rijden al wat gasten op brommertjes achter ons aan om plekjes aan te wijzen maar dit willen we zelf uitzoeken. We zien dan het bord bij de afslag en hier wordt het redelijk smal. Dan staat er weer iemand naast ons, en zegt dat hij daar werkt en wij daar wel kunnen komen. Ok, we proberen het en zien wel. Het wordt steeds smaller en de mooie bloemen langs de hekken worden geplet.. Maar verder kunnen we echt niet, de bomen hangen te laag. Er is wel een pad die naar het strand gaat, deze loopt over het terrein van een Franse eigenaresse die er op dit moment niet is. Wat een fantastische plek, beter kan niet! We staan zo'n 20 meter van de zee en kunnen de hangmatten tussen de bomen hangen. De buurman Gus (Italiaan) heeft een bar en restaurant en verderop woont een jong Duits stel die hier de wintermaanden doorbrengen. En de allerbeste gastheren Prince en zijn broer Emille wonen hier vlakbij in het dorpje Rock. Wat worden wij verwend door hen, niet normaal! Elke dag zorgen ze voor brood, de lekkerste maaltijden en eigenlijk alles wat we nodig hebben, wordt geregeld. Hier blijven we dus voorlopig. Resort Huize(r)Meijer haha Een mooiere plek zullen we waarschijnlijk even niet gaan vinden. Afgelopen zaterdag was mijn verjaardag, deze keer niet thuis met ouders en vrienden maar met nieuwe vrienden in een ander continent. Prince had geregeld dat hij met een paar vrienden zou komen dansen en zingen. Gezellig! We lopen 's ochtends langs alle buurtjes en nodigen ze uit voor die avond. We bellen zelf met het thuisfront, want we zijn hier lastig te bereiken (voor wat bereik moeten we een stukje lopen, maar overdag is het daar eigenlijk te heet zo pal in de zon) De buurman heeft koud bier en er ligt inmiddels al een stapel hout om te stoken. Maar eerst zouden we voor de allereerste keer kreeft gaan eten, en wat smaakte dat voortreffelijk! Alles komt hier vers uit de zee of van de boom en het land. We eten veel vis, rijst, couscous, fruit en dat wordt dan zo klaar gemaakt in 'onze' tuin.
Zaterdagavond om een uur of 8 zou de muziek komen, de mannen zouden 2 uur spelen en dan weer weggaan. En dat voor 2 pakjes sigaretten en een fles Koetoekoe en wat palmwijn. Het werd een hele gezellige avond, en kreeg zelfs nog een schaal met tiramisu van Simona (een Italiaanse vrouw die op de B&B van de buren past).
Zondag waren we uitgenodigd in Rock, we zijn even bij Prince z'n vader geweest die de dorpschef is en hebben aan het strand gegeten. Elke zondag wordt er gevoetbald en daarna is het feest. Iedereen gaat eerst naar de voetbal, het gaat er fanatiek aan toe. Ook de vrouwen en kinderen zijn er, en er wordt muziek gemaakt. Af en toe rijdt er gewoon een auto door het veld, wordt er tussendoor een sigaretje opgestoken en een palmwijntje gedronken. Het is soms een zooitje ongeregeld, maar machtig om te zien! Wilbert heeft ook nog even mee gespeeld, maar z'n team heeft niet gewonnen (2-2). Daarna met z'n allen naar het strand voor nog meer muziek en bier. Wij zijn op tijd weggegaan maar er is nog tot de late uurtjes door gefeest. Maandag zou er wéér een feest zijn, maar dan bij ons aan het strand. Op 2e paasdag komen veel mensen vanuit de hele buurt hierheen en wordt er in de zee gedanst en gespeeld. Op het strand wordt bier verkocht en het was net of we op een festival waren. Erg gezellig! Doordat we waarschijnlijk hier al ruim en week staan en met Prince en Emille zijn, worden we door iedereen enthousiast ontvangen. Zo tof! Zelfs de allerkleinsten roepen: la blanche, la blanche!! Ze pakken je hand, voelen aan je arm of willen met je op de foto. Toen het afgelopen was, zijn we met een hele club nog gaan eten. We waren blij dat we eindelijk gestrekt konden. We waren ook niet zo fit dinsdag, en hadden allebei even rust nodig. 3 dagen feest en hele dag mensen om ons heen... Het lijken de Flakkeese Dagen wel haha. Die gaan we aanstaand weekend missen thuis, én de gezellige camping bij Boudewijn en Merel. Maar we weten dat daar symbolisch een plekje voor ons vrijgelaten wordt en er dus aan ons wordt gedacht. Butegeweun!!
Degene die dit lezen en naar de FD gaan, wensen wij vanuit ons paradijs een top weekend!

Vanochtend zijn we met onze buurman een stukje het bos in gegaan, hij wilde ons iets laten zien. Er wordt hier veel palmwijn gedronken, en Gus had met de mannen afgesproken om ons te laten zien, hoe dit nou eigenlijk gemaakt wordt. Geweldig om te zien hoe alles hier in de natuur te vinden is. De palm wordt omgezaagd en hier komt 2 maanden palmwijn uit stromen. Zo'n 7 liter per dag. Op de foto's is te zien hoe dit een beetje in z'n werk gaat. Nadat de 'oogst' van afgelopen dag in de jerrycan zat, hebben we dit gezamenlijk opgedronken.. Proost!

Wij houden het hier voorlopig nog wel even vol. In de buurt is er geen betere plek, nog geen last van het regenseizoen én waarschijnlijk ook geen betere service ;)