Ivoorkust - Au revoir Côte D'Ivoir 🇨🇮
6 juni 2017 - Sindou, Burkina Faso
De laatste etappe in Ivoorkust. Via de hele slechte kustweg zijn we naar Grand Lahoe gereden. We mochten daar parkeren in de tuin van 2 franse vrienden die hier een buitenhuis hebben. We hebben ze zelf niet gesproken maar de bewaker kwam naar ons toe en bood ons aan daar te parkeren. Altijd fijn achter een hek. Al was het alleen al voor de rust. Hier 2 nachtjes gestaan en daarna door naar Abidjan. Hier moeten we een visum gaan regelen voor Burkina Faso. We zijn op een zaterdag de stad in gereden ivm de drukte. Na zoveel weken rest en peace aan de kust is het toch weer even wennen. Wel weer interessant om zoveel mensen, marktjes en alllerhande winkeltjes en nog veel meer te zien. Maar bij het in de file staan bij binnenkomst in de stad gaat het plezier er ook wel een beetje af. De rook die de auto's hier uitstoten is "killing" en dat resulteert in flinke hoofdpijn. Het is heet, de unimog heeft geen airco en als je stilstaat geen wind. Maar ja, hoort er allemaal bij natuurlijk. Marianne kijkt er erg naar uit om eens te gaan shoppen in Abidjan dus we rijden naar een van de grote winkelcentra die Abidjan rijk is. Het is in groot contrast met de rest van het land. Hier kan je bijna alles kopen wat ze in Europa ook hebben. Wij dus vol goede moed shoppen. Eten bij de Burger King en daarna de grote Carrefour supermarkt in. Wat een drukte. Het lijkt wel of ze het weggeven maar dat is zeker niet het geval. We zijn toch aardig gewend aan de Afrikaanse prijzen en het plezier van het shoppen word snel minder bij het zien van de prijzen hier. Dus we zijn eigenlijk snel weer buiten maar niet zonder een paar stukken overheerlijke Goudse kaas. Daar keken we al weken naar uit. S'avonds 35km de stad uit gereden naar Grand Bassam. Een plekje aan het strand gevonden en zondag rond de auto gehangen. De zee is hier aardig ruig dus niet ideaal om te zwemmen en het strand ligt vol met rommel en plastic wat uit de zee komt. Zonde, zonde. Die zondag hebben we ook Bruno en Daniela ontmoet. Hij was erg geïnteresseerd in de auto en onze reis en zelf heeft hij vroeger ook met een auto door de woestijn gereisd. Maandag om 6uur vertrokken naar de ambassade van Burkina in het zakencentrum van de stad. Hotelboeking geregeld want dat is een vereiste en binnen een uur stonden we weer buiten en de volgende dag 14Weur zou het klaar zijn. Daarna naar een Mercedes garage voor wat kleine onderdelen maar daar hadden ze weinig voor unimogs. Daar ook Bruno weer ontmoet die daar 50 meter vandaan woont. Hij nodigt ons uit voor een lunch bij hem thuis. Bruno woont in een schitterend appartement met geweldig uitzicht over de stad. Hij is ontzettend gastvrij en verteld over zijn leven en de passie die hij heeft om oude uitvindingen nieuw te onderzoeken met name voor Afrika. Hij heeft ons uitgelegd over elektriciteit die in de lucht en de grond zit en ons ook een demonstratie in zijn kluskamer gegeven. Zijn streven is elke familie te voorzien van gratis elektriciteit. Want in grote delen van Afrika moeten ze nog opnieuw beginnen. Kortom, een hele bijzondere leuke man die diepe indruk op ons maakt. De volgende dag naar de ambassade om visum op te pikken, door naar die van Nigeria maar dat kon hier niet. Toen met Marianne naar de tandarts, daar kwamen we toevallig langs en zonder afspraak zijn we na 2 uurtjes wachten geholpen. Best wel eng natuurlijk een vreemde tandarts maar hij heeft goed werk geleverd gelukkig. Die avond voor de laatste keer naar Grand Bassam. Stefan, een bekende van ons opgezocht en nog een paar biertjes gedronken. De volgende morgen eerst auto wassen. Parkeren aan zee is leuk maar het zout zit overal. Met een heerlijk schoon karretje vertrokken voor een paar laatste boodschappen in Abidjan. Heel veel belangstelling trouwens als we ergens met de auto staan. Rond de middag vertrokken en weer heerlijk om te karren door het binnenland, weg van de drukte. Aan het eind van de middag geparkeerd bij een restaurantje langs de weg. Wat een welkom weer! De eigenaar Patrice bied ons gelijk bier aan, de kok word gebeld en we hebben een super gezellige avond met Patrice en familie. We kunnen ook gewoon overnachten hier. Geweldig. De volgende morgen heeft Patrice ons uitgenodigd voor ontbijt bij hem thuis en daarna vertrekken we naar een stuk grond in de middle off Knowhere wat hij van zijn Oma geërfd heeft en waar hij nu maniok en teak verbouwd en kippen fokt. Het is hier prachtig en we blijven nog maar eens een nachtje slapen. We krijgen de beste kip, wat een gastvrijheid! De volgende dag vroeg op pad naar Yamoussoukro. Hier de basiliek bezocht die groter is dan in Rome zegt men. Weer een bizar stukje Afrika. Eind van de middag de kilometerkabel laten solderen in een garage en net voor het donker in een dorpje geparkeerd voor de nacht. De volgende dag maken we nog een omweg over pistes om naar het geboortedorp van de huidige president te gaan. Na uren over slechte piste en wasbord komen we aan in Kong. Echt bizar, in het hele dorp liggen vierbaanswegen. Hier nog een hele oude Moskee bezocht. Hoe oud daar kwamen we niet achter. Of hij was van 200 na Chr of hij was 200 jaar oud. In ieder geval zag hij er heel oud uit. Ik mocht zelfs naar binnen als niet moslim terwijl Marianne de lokale kids bezighield. Dit was de laatste overnachting in Ivoorkust. De vierbaansweg weer op richting de grens maar aan het eind van het dorp werd het weer een karrenspoor??.. Thanx Ivoorkust en de prachtige gastvrije mensen. Wij hebben genoten. We hopen dat het land progressie maakt want voor de mensen die hier leven valt het niet mee. Het grote probleem ook hier is geen werk en geen geld.
We hebben grote bewondering voor de positieve instelling van de mensen die ook zonder werk en geld er heel graag een feest van maken.
Jullie lekker verder genieten en goeie reis. Gr.Hetty
Benieuwd hoor,hoe het volgende land jullie gaat bevallen!!!
Veel liefs van ons XXX
Liefs van ons
Gr Jan Herma
Die kip zal wel beter gesmaakt hebben dan die rat.....brrr.
Maar ja ,wij weten ook niet altijd wat we eten !!!!!
Veel plezier verder met jullie avontuur...
Liefs Bert en Marian