Angola - Cabinda / Congo Kinshasa 🇦🇴 🇨🇩

Het is nog maar heel kort geleden dat we onze blog hebben bijgewerkt maar intussen zijn we in 5 dagen door een klein stukje Angola (enclave Cabinda) en Congo DRC gereisd. Valt er dan nog wat te vertellen? Ja zeker!!
Het heeft nogal wat heftige discussies opgeleverd en geld gekost om Congo Brazzaville te verlaten. Bij de douane moesten we betalen voor één of ander exitformulier om de poort te laten openen. We vonden dat we al genoeg hadden betaald bij binnenkomst voor de passavant en moesten dit bij vertrek weer dokken. Hufters! Aangezien we onze laatste CFA al hadden uitgegeven, moesten we dollars wisselen. Er liepen zat van die mannetjes rond met dollars, CFA en Kwanza voor Angola. En die weten je dan op dat moment je de allerslechtste (bank)koers ooit te geven. Stelletje oplichters! Na veel discussie en weinig keus, omdat we anders de grens niet over mochten, wat gewisseld en vlug weg hier, want we waren inmiddels aardig pissed. (was zelfs uitgevallen tegen de chef van de douane, wat meestal niet zo'n goed plan is) Op naar Angola!
Nou, daar worden we een partij super behandeld zeg en hebben nog nergens zo'n professioneel gebouw en apparatuur gezien. Iedereen werkt mee, helpen ons met formulieren en bij de douane kopen we een passavant voor 3168 kwanza. Deze kunnen we bij de bank aan de achterkant van het gebouw betalen en krijgen een heel officieel document mee (wat ook voor heel Angola geldt). Heel easy en relaxt gaan we verder. We vinden al vroeg een plek aan de kust, het gaat heel steil naar beneden maar het is droog dus goed te doen. Er komt hier verder niemand en staan best. Hopen dat het niet gaat regenen, anders is het misschien weer lastig boven komen. Maar als we de volgende ochtend al op tijd aan een bakkie koffie zitten, vallen de eerste druppels. Vlug alles inpakken en naar boven rijden. Daar ontbijten we, en vervolgen onze route. Er valt weinig tot niets te doen hier en we zijn eigenlijk een dag te vroeg bij de grens van Congo DRC. Maar dit is gelukkig geen probleem, we worden zowel aan de kant van Angola en Congo weer heel gastvrij behandeld. Het duurt wel een paar uurtjes voordat alles geregeld is, maar we hebben alle tijd. We weten van andere overlanders dat er in Congo diverse roadblocks zijn waar je tol moet betalen, maar er zijn sluipwegen om dit te kunnen omzeilen. Vanaf de grens bij Yema tot aan Matadi zijn er drie dus we gaan er natuurlijk voor om zo min mogelijk te betalen. Bij de allereerste barriere op de grens, slaan we gelijk rechtsaf richting het strand. We moeten in een heel klein dorpje even de weg naar het pad vragen, maar dan hebben we eerste tol al bespaard. Als het nou een nieuwe weg zou zijn oké, maar 100 km over een modderweg is klinkklare onzin natuurlijk. We rijden nog een klein uurtje en zetten de truck bij de zee en blijven daar ook overnachten. De dag erna gaan we verder, we passeren de stad Moanda en hoeven maar 1x te stoppen voor een checkpoint. Hier doen ze wat moeilijk over de verzekering en het rijbewijs dat niet internationaal is maar we mogen uiteindelijk toch verder. Het gaat harder regenen en de route wordt steeds slechter, het wordt glad maar het is voor ons nog goed te doen. Rustig aan dus. Op een gegeven moment zien we een auto dwars in de berm staan, en de mannen staan te tobben. Alleen komen ze daar nooit meer uit dus besluiten we om ze er uit te trekken. Zelfs lopends is het spiegelglad, maar voor de unimog is het een peuleschilletje om ze te helpen. De mannen blij, en wij weer verder. Totdat we een stuk verder een tankwagen schuin zien staan, we kunnen er precies langs en het lukt ons ook maar net om boven te komen. Sorry, maar deze keer rijden we toch maar mooi door. En wat zien we dan?? Andere overlanders met een grote witte truck, wat gaaf! Sinds maanden niemand anders gezien behalve Luca dus we zetten de trucks aan de kant en hebben elkaar onder het genot van een biertje heel wat te vertellen. Tina en Klaus uit Duitsland die al 5 jaar onderweg zijn, wow! Zij gaan naar het noorden en geven aardig wat tips aan ons over het zuiden en oosten. We wisselen nog wat informatie uit (wij krijgen tracks4africa en zij krijgen van ons de hele digitale wegenkaart van Afrika, welke wij in Mali van Luca hebben gehad), maar dan moeten ze helaas verder omdat ze nog één dag hebben tot de grens van Angola. Jammer, want het is een super aardig stel met heel veel reiservaring waar we nog veel meer tijd hadden willen doorbrengen. Wij blijven maar staan, het is bijna 16:00u en nog zeker minimaal 2 uur rijden naar Boma met deze gladheid. In de stad slapen willen we toch niet. Zeker als we de volgende dag zien we wat een vieze, drukke stad dit is. Vóór Boma is er weer een tolhokje, ook hier gaan we proberen om er omheen te rijden over het terrein van één of ander bedrijf.. Maar helaas, de slagboom wordt voor ons echt niet geopend en willen de gasten ook niet in de problemen laten komen. Bieden ze nog geld aan maar doen het niet. Dan maar hopen dat ze een beetje schappelijk zijn met de prijs. Hadden gelezen dat andere 25.000 CF moesten betalen maar zij waren met een auto. We schrikken dan enorm als ze met 100.000 CF (zo'n € 60,00) beginnen pfff dat is nogal wat, en dan willen we de originele prijslijst wel es zien. Shit, deze is voor een truck met buitenlands kenteken 200.000 CF. Echt belachelijk dat ze voor buitenlanders de prijzen verdubbelen, en de weg is nog steeds slecht. We proberen te onderhandelen en laten de foto's zien dat we de Congolese auto uit de modder getrokken hebben, en de dames bij het loket zijn daar toch wel een beetje gevoelig voor. Na lang wikken en wegen moeten we 50.000 CF betalen en ze zeggen dat de weg van Boma tot Matadi wel goed is. Dat is gelukkig ook zo. Het is nog een mooie route door de bergen en voor de tweede keer helpen we een paar gasten met een mercedes bus uit de goot. De locals zijn helemaal enthousiast van onze hulp, maar of de wagen nog verder kan rijden betwijfelen want is redelijk verrot. Vlak voor de brug van Matadi zien we een pad lopen naar de Congo-river, we slaan af en mogen in een heel klein dorpje met uitzicht op de rivier en de stad overnachten. Super plek! Op zondagochtend rijden we naar de brug, ook hier is het tarief weer hoger dan verwacht maar de beheerders zijn in een goeie bui en we krijgen korting 😀. Dan door naar de allerlaatste tol, die zit vlak voor de grens dus deze kunnen we met geen mogelijkheid omzeilen. We zien al wat trucks met wielklemmen staan, dus we verwachten dat ze hier wel moeilijk zullen gaan doen. Er staat een voor Afrikaanse begrippen prachtig nieuwe Scania truck en de chauffeur komt uit Namibië. Hij is trots op zijn auto en ook op zijn land. Hele aardige vent, hij heeft een vracht van Kaapstad tot Kinshasa, dat is nogal een eind! Ook hij staat met een wielklem maar zegt dat de gasten voor ons waarschijnlijk wel de poort openen.. We gaan het zien. We parkeren voor de poort en zeggen dat we al 2x betaald hebben maar één bonnetje verloren zijn bij een checkpoint. We leveren ons bonnetje in, en hup... We mogen zo door!! Yeah, gelukt! We rijden nog zo'n 100 meter door naar de grens, en ook hier worden we weer heel relaxt geholpen. Het gaat er een beetje chaotisch aan toe met het maken van kopietjes maar iedereen is hartstikke vriendelijk.
De Congolesen zijn ontzettend aardig, we hoefden in deze paar dagen maar 1x te stoppen bij een checkpoint, dat zijn we niet gewend. Het is jammer dat we niet meer van het land hebben kunnen zien door de vele rebellen, maar kijken heel erg uit naar Angola.

Bye bye Central Africa 😊