Marokko - De hoge Atlas 🇲🇦

Die dikke jas die hebben we toch echt wel nodig gehad. Zondagochtend vanaf de kust met veel regen vertrokken richting de hoge Atlas en dus ook de kou tegemoet. Het is nog een lange rit van minimaal 500km maar eigenlijk met wat minder weer de beste dag om kilometers te maken. Onderweg stoppen we dan meestal nog wel ergens voor een lekker bakje Marokkaanse thee. We besluiten na een tijdje om een shortcut door de bergen te nemen en hopelijk op hoog niveau een afgelegen slaapplekje te vinden. Helaas door de regen en mist niets van de omgeving kunnen zien, daar neem je tenslotte deze route ook een beetje voor. Het was in ieder geval en flinke klim naar het eerstvolgende dorpje waar we zouden navragen of de doorgaande piste naar de top begaanbaar was of niet. Deze was door het slechte weer van afgelopen dagen afgesloten, beetje balen maar er zat niets anders op dan de afdaling van zo'n 48 km weer naar de doorlopende weg te nemen. Toen we zo'n 5 km verder waren, zagen we wat midden op de weg liggen. We dachten eerst een paar zakken want die zie je wel vaker, maar toen we dichterbij kwamen zagen we tot onze schrik dat er benen aan zaten en bij deze jongeman het schuim uit z'n mond zag komen. Verder niets. Jeetje, wat heftig! Gelijk gestopt en we dachten allebei dat hij dood lag te gaan. En wat doe je dan?? Als een gek terug naar het dorpje en hulp ingeschakeld. Het duurde even voordat er iemand met auto aankwam, wij hadden het gevoel dat wij ons er nog t meest druk over maakten. Meerdere taxi's waren al langs deze man gereden zonder te stoppen, echt bizar! De 3 mannen uit het dorpje zijn achter ons aan gereden en toen we weer bij de jongeman aankwamen zagen ze dat hij een epileptische aanval had. Wat verschrikkelijk om iemand zo te zien vechten tegen de pijn en dat ook nog op een natte, en koude weg. Hij reageerde gelukkig wel iets meer, en de ambulance was gebeld. Wij konden zelf niets meer doen, behalve dan onze deken af te staan tegen de kou en hopen dat hij het zal redden. Wij zijn verder afgedaald omdat het nog ver rijden was en het al bijna donker werd. Uiteindelijk na een tijdje pas een slaapplaats kunnen vinden maar door deze heftige ervaring niet zo best geslapen. Het beeld van die man blijft toch wel even op je netvlies hangen.
Volgende dag nog steeds mist en regen maar na een aantal kilometers kwam de zon erbij en in de verte de eerst besneeuwd toppen van de hoge Atlas. Wauw!! Hier gaan we even van genieten, op tijd stoppen dus. Eind van de dag begint het hier al aardig af te koelen, dikke jas kan al aan. En binnen brand het kacheltje, lekker knus in ons huisje, daar genieten we natuurlijk ook van.
Het plan was om de komende dagen de routes door de kloven te gaan rijden. Eerst de Dadeskloof, daarna de Todrah en onderweg zouden we wel bekijken welke piste we konden nemen om over te steken. Je moet toch altijd via de locals horen, welke pistes er wel of niet begaanbaar zijn. Wel hadden we van andere reizigers gehoord dat de kortste piste heel heftig is en vooral steil. Het werd dus ook deze piste, want de andere was afgesloten. Of dezelfde weg terug, wat ook geen straf zou zijn omdat deze overweldigend mooi is, maar dit is geen optie voor ons. De eerste 12 km van deze piste zijn we door de (droge) rivier gereden die vol ligt met keitjes, keien en hele grote keien. Dat wordt dus kruipend en slingerend omhoog naar de 2700 meter, daarna zou de piste beter zijn maar ook met paar leuke haarspeldbochten. We hebben uiteindelijk de hele dag over deze route gedaan maar niet onze truck bewijst voor de zoveelste keer dat hij voor geen gat te vangen is. Natuurlijk mede een goeie chauffeur en copiloot... :).
Wat een bijzonder mooi gedeelte van Marokko, de hoge Atlas met z'n adembenemende uitzichten, bizarre uitgesleten kloven, bergen, torenhoge rotswanden. Deze staan bekend als één van de hoogtepunten van Zuid Marokko. Elke keer laten we ons verrassen door de landschappen waar we doorheen rijden of blijven overnachten maar deze zullen we niet snel vergeten.
Na deze indrukwekkende dagen waren we ook toe aan even pas op de plaats, en er zal een keer gewassen moeten worden. Nu 2 nachtjes op een camping gestaan en het noodzakelijke geregeld. Het liefst staan we in de vrije natuur en daar staan we nu dus weer. De komende week gaan we op 't gemak iets noordelijks om daarna gezellig een paar dagen met de familie door te brengen. Daar kijken we ook erg naar uit.

Pa, ma en Christiaan.. Tot in Marrakesh!