Guinee 🇬🇳

23 maart 2017 - Conakry, Guinee

Weer een landje verder op het Afrikaanse continent. Nu alweer bijna 3 weken in Guinee. Op een zondag vertrokken uit Bamako en blij dat we de stad uit zijn. Na een week bij de sleeping camel ook weer fijn om onderweg te zijn en weer wat meer te zien. De grens met Guinee ging redelijk relaxed. Al moeten we wel bij iedere stop iets betalen. De gendarmerie van Mali wil 2000cfa, geen bonnetje natuurlijk en weten verder ook niet of het klopt. Maarja €3 gaan we geen probleem van maken. Douane van Mali, daar mochten we zomaar door. Daarna de gendarmerie van Guinee. Deze praatte een beetje hard om te imponeren denk ik maar moest daar 10000cfa voor de Laissez passer betalen. Toen door, slagboompje door naar de douane. Die begon moeilijk te doen omdat we geen carnet hebben. Een spelletje natuurlijk het draait allemaal om cadeaus en geld. Hier weer 11000cfa betaald voor mijn Laissez passer? Dacht dat ik die net bij de gendarmerie al betaald had dus daar nog maar eens heen. Dat ging ik niet winnen. Alles zonder bonnetje natuurlijk dus zal wel een poot uitgedraaid zijn. Daarna nog eens 5000cfa betaalt voor een stempel van de police. In totaal dus 28000cfa betaald voor de grens. Maar we zijn weer een landje verder. Het valt ons op dat de mensen ons altijd waarschuwen voor het volgende land. Daar is het zo gevaarlijk! Dus met deze info toch maar ff geen bushcamp en eigenlijk weinig gelegenheid om te slapen. Tot we aan de rand van een dorpje een medische kliniek zagen. Praatje gemaakt en daar mochten we overnachten. De temperatuur is hier s'nachts een stuk beter als in Bamako. Heerlijk geslapen. De volgende dag weer op tijd verder. Zoveel stil gestaan de laatste weken, tijd om weer even wat kilometers maken. We weten eigenlijk niet veel van of over Guinee, dus rijden we langzaam richting Pita en zien wel wat we tegenkomen. We zien overbeladen motors, auto's en vrachtauto's en een omgeving die mooi is om doorheen te rijden maar niet bijzonder. Toch worden we als toerist moou even aangehouden en gecontroleerd op een aantal zaken, zoals gevarendriehoek en gordels. Terwijl ik naar buiten loop om deze te laten zien, wordt ik ook nog eens gewezen op het rijden met slippers. Ja hoor!! Dat is dus een prent van 15,00 euro, niet duur zullen jullie misschien wel denken, maar wel de hoogste die je hier kan krijgen. Bewijs is er natuurlijk niet maar als we later stoppen en aan een chauffeur vragen wat hier de regels zijn, klopt dit helaas. Dat wordt dan met gordels om rijden (terwijl echt niemand deze om heeft, en ze in bijna elke auto met wel minimaal 15 man/vrouw rondrijden) en schoenen klaar staan om aan te trekken, mochten ze nog es willen bekeuren. Gelukkig is het hier zo geregeld dat wanneer je een prent krijgt, je de 1e 3 dagen niet gecontroleerd mag worden haha we laten dan ook trots ons bewijs je zien en mogen zo door. Daarna hebben we geprobeerd zo min mogelijk te stoppen bij een halte en dat werkt ook. Waarschijnlijk weet heel Guinee dat er zo'n oranje gevaarte rijdt dus er wordt nergens meer naar gevraagd. Geld is binnen van die lui.

Binnen 4 dagen zijn we in Pita beland. Daar woont Karl. Karl kwamen we bij toeval tegen bij de Malinese ambassadde in Nouakchott, Mauritanië. Daar kregen we een lift van hem door de stad en vertelde ons dat hij in Guinee woont, in Pita. Mochten we in de buurt zijn, dan waren we welkom en hoefden alleen naar zijn naam te vragen en iedereen wist wel waar hij woonde. Na 3x vragen was het raak, en stonden al snel bij hem voor de deur. De unimog heeft kuren dus daar moeten we ook mee naar de garage. Bij Karl en zijn gezin zijn we echt van harte welkom. We worden goed verwent met eten en een hoop info over wat hij allemaal in zijn tuin verbouwd, zijn bio toilet, verbouwen van huis en camper. Kortom. De tijd die vliegt. Een garage om de hoek heeft de kleppen gesteld en na 2x loopt het motortje weer mooi. Op een zondag zijn we met zijn allen plus Robin, (een reiziger per fiets waarvan alleen zijn fiets helemaal krom is vanwege een aanrijding en die dus al een hele tijd wacht op een nieuw frame uit Engeland bij onze Duitse vriend) vertrokken naar een waterval in de buurt. Net voordat we er waren stopt de stuurbekrachtiging van de mog ermee. Ff checken en de olie loopt uit de pomp. Aai, das minder en v snaar eraf gehaald en verder zonder bekrachtiging, al valt dat niet mee. Verder top zondag gehad met zijn allen. Maandag ook nog gebleven. Genieten van de rust. Dinsdag op weg naar de garage van de afgelopen keer. Aardige gasten en ik had het idee dat ze wel wat konden. Pomp eraf, met veel moeite poelie verwijderd en daarna op jacht voor een kering in het dorp. Geweldig waar je dan allemaal terecht komt. Poelie ook laten maken bij een smit zonder elektriciteit. Alles nog op het aambeeld en vuur op kolen waar dan iemand aan een wiel draait om een soort turbo aan te drijven voor een beetje meer vuur. Zo primitief! Maar na de ijzerzaag en een hoop passen en meten ging ik een uur later toch de deur uit met een geïmproviseerde poelie. Een passende kering niet kunnen vinden maar he, this is Afrika. Van 2 hebben ze 1 gemaakt. Het is niet leuk als er dingen kapot gaan, maar het contact wat je dan hebt met iedereen is echt super. Na nog een nachtje bij Karl weer vertrokken richting mooi plekje aan het water. Eerst nog even Pita in voor wat boodschappen, en opeens zien we een lading uien op de weg liggen met een Hollands label er aan. En ja hoor!!! Deze juun komt uit Oude Tonge.. De firma Tuns doen goeie zaken hier, en wanneer de zakken leeg zijn worden ze ook nog eens herbruikt om de auto's en dergelijke mee te wassen ;)
Daarna door naar het water want af en toe wat afkoelen is toch wel lekker met dat mooie weer. Van hieruit vertrokken over super slechte piste naar Doucki. Daar woont Hassan, een Engels sprekende gids die mooie wandeltochten organiseert. Vanwege de hitte maar een ochtend gedaan en het was de moeite waard. Pracht omgeving en veel wilde apen gezien. De omgeving waar we zijn is toch wel het hoogtepunt van het land zeggen ze. We rijden na de lunch door, waar we volgens Hassan na 35km weer bij de rivier kunnen staan. Helaas konden we die plek niet vinden, maar komen na 50km bij een pondje aan waar we gelukkig ook konden overnachten. De beheerder van het pondje heeft die nacht ons, al slapende op z'n brommer bewaakt. We worden overal heel gastvrij ontvangen, al zijn we voor de jeugd natuurlijk een attractie en als het aan hen ligt, kunnen ze uren bij je komen staan en blijven staren. Dat is ff leuk maar na een paar minuten moeten we toch vaak vragen of ze alles gezien hebben en of ze ons een beetje privacy willen geven. Ze snappen het maar hebben geen haast en blijven dan gewoon zitten. Zo ook bij aan de rivier bij de waterval waar we de volgende dag terechtkomen. Prachtige plek, en we kunnen hier zwemmen. Hopelijk niet teveel parasieten en ander ongedierte maar het is zeker zo verfrissend. We besluiten om hier een extra dagje te blijven. Ibrahim houdt de boel voor ons in de gaten, hij woont om de hoek en vindt het geweldig dat we er zijn. Hij ziet al dollar tekens omdat wij misschien wel diamanten naar Nederland kunnen sturen, omdat hij er dan waarschijnlijk meer voor krijgt dan in Guinee. Deze worden hier volop gevonden maar de bevolking wordt er hier niet beter van. De mensen zijn heel arm. We eten langs de weg voor nog geen 50 cent saampjes, en meer dan 30 euro pinnen is hier bijna niet mogelijk. Daarentegen vliegen de honderdduizendjes uit onze zak, zo ben je miljonair (hier omgerekend 100 euro) en zo ben je dr weer doorheen. We rijden nog steeds op de diesel uit Mali maar morgen hopen we toch met de visa te kunnen afrekenen bij het tankstation. Kunnen we in ieder geval Ivoorkust wel mee halen dan. Het visum hiervoor is geregeld, al was dat nog niet zo makkelijk als we dachten. We moesten hiervoor naar Conakry. Via slechte wegen maar hele mooie omgeving zijn we naar de hoofdstad gereden. Afgelopen maandag bij de waterval vertrokken en het zou nog zo'n 120 km zijn, makkie zou je denken maar de 1e. 50 hebben we bijna 3 uur over gedaan. Toen we in Kindia aankwamen hadden we eindelijk weer asfalt en was het tijd om wat te eten. Omdat het spotgoedkoop is en we niet in een nog warmere bak willen slapen door het koken, eten we vaak tussen de middag een heerlijk lokaal gerecht. We stoppen in Kindia bij een restaurant waar we voortreffelijk kunnen eten. Daarna in de buurt water gehaald bij een pomp, deze staan in bijna elk dorpje wel en het is goed te drinken. Na alles weer gevuld te hebben gaan we op weg naar de hoofdstad. De wegen zijn hier al wel beter, maar in het donker rijden is niet handig, her en der zitten er flinke gaten in de weg dus vlak voor de stad stoppen we bij park milly mamadou, deze wordt beheerd door een Nederlandse vrouw die ons tevens aan een uitnodiging had geholpen voor het visum voor Guinee. Ze was zelf nu in Nederland dus hebben haar niet kunnen spreken. De volgende dag vroeg op, de stad begint al om de hoek dus waren echt op tijd gestopt. Daarna geen vrije plek meer gezien, het lijkt wel of de laatste 50 km één grote stad is. Wat een drukte van jewelste, welkom in Conakry. We hadden het plan om direct naar de ambassade te rijden maar na een paar km file en nog 18km te gaan, slaan we af en gaan we op zoek naar een hotel waar we waarschijnlijk wel kunnen staan. Daar uiteindelijk aangekomen, bleken we te groot te zijn maar de eigenaar wist wel een plek waar we terecht konden. Bij de villa van z'n dochter, een paar km verderop. Is dat niet gastvrij? Dus achter hem aangereden en door de poort door en in de flinke tuin parkeren. Het huis staat op dit moment leeg maar wordt continu bewaakt door twee hele vriendelijke mannen. Ze doen echt alles voor ons, de tafel blinkt, de was is in tijden niet zo schoon geweest en krijgen niet de kans om zelf iets weg te gooien of te dragen. Één van de mannen ging met ons mee naar de ambassade, hij heeft super veel voor ons geregeld. We zijn inmiddels 3x daar geweest, mét privéchauffeur en vandaag kregen we onze paspoorten terug met 3 maanden visum voor Ivoorkust. Al hadden we maar om 1 maand gevraagd. Morgen wordt het weer tijd om onze biezen te pakken en de stad te verlaten. Weg uit de chaos van de stad en weer tijd omkilometers te maken.
Op naar de jungle!

Foto’s

13 Reacties

  1. Leopollemans:
    23 maart 2017
    hoi als ik het zo lees is het een hele belevenis ik begrijp met veel ups en douwns maar jullie hebben het naar jullie zin en daar gaat het om we wensen jullie veel succes groet van ons
  2. Danny:
    23 maart 2017
    Beste wilbert en Marianne. Leuk om jullie blog te lezen. Ik wil eerdaags naar Guinee. Hiervoor wil ik eventueel een reisadvies. Kan ik contact met jullie opnemen? Gr
  3. Klazina:
    23 maart 2017
    Hay lieverds,het was dikke pret om je verhaal te lezen,geweldige foto's en ontzettend blij dat jullie het zo goed maken.liefs en dikke kus
    van ons!!!Een keer maar weer Skypen als je goede verbinding hebt!!!
  4. Teddy:
    24 maart 2017
    Haha wat een geweldig verhaal weer! En dan die juun op je pad tegenkomen haha. Ouwe Tonge toch een wereldstad! Zo mooi al die verschillende culturen en mensen die je ontmoet in Afrika en dan die natuur schitterend!
    Heb jullie blog hier doorgestuurd naar Erik en Anna, zij gaan over 3 maanden ook op wereldreis en waren benieuwd hoe jullie dingen meemaken. Weet niet of ze vragen hebben, maar dan horen jullie t wel. Hoop niet dat jullie dat erg vinden. Maar heb iets te enthousiast over jullie verteld dus vandaar! En wij wachten weer 'met smart' op jullie volgende avontuur! Dikke kus uit Curacao! X
  5. Wilbert:
    24 maart 2017
    Hoi Danny. Stuur maar ff een e mail naar [email protected]. Groet
  6. Francien Keizer:
    24 maart 2017
    Weer een geweldig verhaal, ik geniet wel een beetje mee zo. Wat een ervaring zeg.........!
  7. 2globetrotters.nl:
    24 maart 2017
    Alsof we er zelf weer rijden... leuk te lezen. Niet te snel te veel betalen, we zijn in Nigeria 24 x(!) gestopt de 1e ochtend. Met kramp in mijn kaken elke keer gemeld op hun vraag "wat heb je voor me meegebracht uit Europa"? A big smile. Nergens betaald, we maken er een sport van. Met humor bereik je een heleboel, ook bij de vele zgn. verkeersboetes. Veel plezier ermee, Rini en Ronald
  8. Martha en willen:
    24 maart 2017
    wie verre reizen doet, kan veel verhalen !! Prachtig.
    Oh..toen jullie die juun uit Oude Tongen zagen liggen, kregen jullie toch wel tranen in de ogen??of niet ?. waren het niet van die "sterke" junen ?? Hou alles heel hoor, al is het fantastisch dat je het allemaal zelf en met hulp van de plaatselijke bevolking kunt repareren. Goeie reis verder en...wéér bedankt dat we mee konden reizen.
  9. Martin:
    24 maart 2017
    Heel leuk om al jullie avonturen te volgen! Geweldig wat jullie daar allemaal meemaken... Enjoy!!!
  10. Janet:
    24 maart 2017
    OH, wat beleven jullie veel en onverwachts eens een keertje pech enzo, het is wel heel leuk om dit een beetje mee te beleven.
    Goede reis verder.
  11. Ans:
    24 maart 2017
    Weer genoeg belevenissen en zo mooi om te lezen ,dat ze in Afrika nog gewoon dingen kunnen repareren,met niks.En ja,...dan die juun,..niet te geloven.Kiek,...dat ik hier veul Flakkeese dingen kan kopen,okè,maar zo'n eind weg.Ga verder genieten van alles wat op jullie pad komt en laat ons weer meegenieten.Groetjes uit Keppel!!
  12. Irene:
    26 maart 2017
    Wat een belevenis is dat
    En leuk om jullie te volgen zo
    Nog heel veel mooie km
    Groetjes Irene
  13. Koos:
    29 maart 2017
    Die lui in Guinee weten jullie wel een poot uit te draaien is 't niet? Ach je moet het maar beschouwen als een vorm van ontwikkelingshulp. Hier hebben we vandaag een actie tegen de honger in Afrika die lopen jullie mooi mis moet je maar denken, zo doet een ieder van ons een duit in 't zakje. Leuk verslag weer hoor en goede reis verder!