Guinee - Ca VA? 🇬🇳

Vertrokken vanuit de chaos van Conakry, is het nog zo'n ruim 800 km rijden voordat we bij de grens van Ivoorkust zijn. En intussen hebben we natuurlijk nog van alles gezien en beleefd afgelopen week. We hebben ook geen haast, want we mogen toch pas 3 april de grens over.
We verlaten de drukte om weer heerlijk in de natuur te kunnen zijn, we gooien de tanks nog vol met diesel en dit gaat zoals we gehoopt hadden niet met de visa kaart. Gelukkig konden we wel met dollars betalen, zonder cash op zak is het erg lastig reizen in Guinee. Pinautomaten zijn er nauwelijks en als ze er eventueel wel zijn, kunnen we niet veel of niets opnemen. Alles is spotgoedkoop dus heel veel hebben we ook niet nodig. Onderweg kopen of krijgen we veel fruit. De mango's zijn inmiddels rijp en die groeien hier in overvloed. Ook bananen, papaya's en ananassen zijn niet aan te slepen, aan vitamientjes niets te kort!
De weg van Conakry, via Kindia naar Mamou is erg slecht en een rustige plek voor de nacht zoeken is ook niet makkelijk. We stoppen dan ook maar weer bij een klein dorpje en vragen daar of we kunnen overnachten. Dit blijkt een terrein van de militairen te zijn, en mogen hier blijven staan. Ze zijn erg vriendelijk en we worden ook nog bewaakt. We krijgen van een leraar van een schooltje ernaast nog een lading mango's en genieten van onze rust. De volgende dag wezen bedanken bij de kapitein en afgezwaaid. Hij zei wel dat we op de route naar Faranah het veiligste staan bij militairen omdat er 's nachts nog wel es bandieten op pad zijn. Oh jee!
In Mamou aangekomen hebben we honger en zin in een warme hap. Het is een drukke straat waar we doorheen rijden en kunnen nergens de truck kwijt. Voor we het weten rijden we de stad weer uit. Hier zien we een unimog staan bij wat ze hier een garage noemen. Dus gestopt en gevraagd naar een reserve poellie, omdat we toch wel twijfelen aan de kwaliteit van die er nu inzit. Een jongen gaat t voor ons navragen en ondertussen gaan wij toch even terug de stad in om een happie te eten. Toen we terug kwamen, wilden ze de poellie met pomp verkopen en niet los. Oké, dan zoeken we wel verder. We tuffen weer verder en de weg is ineens stukken beter. Geen gaten meer en geen stukken weg weg. Onderweg stoppen we in een klein dorpje om wat bier in te slaan. We treffen een chauffeur van de Total en weet wel een slaapplek voor ons waar hij ook heen rijdt. Het is wel bij een tankstation maar daar voelen we niet zoveel voor, zo langs de weg is het nooit rustig 's nachts. Voordat we dat stadje inrijden, zien we weer een militaire basis. Omdat we denken daar rustig te kunnen staan, proberen we dat maar weer. Dat was tenslotte best bevallen de vorige nacht. Het is bovenop een heuvel en voor de drukte. En jawel hoor, we mogen er staan. Wel moeten we even kennis maken met de hoogste baas, pffff wat een gedoe en haantjes gedrag. Waar zijn we weer beland? Maar we krijgen een plekje aangewezen en drinken lekker ons kouwe pilsje. Dan wordt Wilbert toch nog een keer gevraagd om nog es bij de baas te komen en we moeten dus weg. Ze weten wel een andere plek voor ons, maar het is inmiddels donker en zijn t redelijk zat voor die dag. Twee militairen rijden ons voor naar het dorp en daar krijgen we een plekje in een drukke straat voor de gendarmerie aangewezen. En wéér moeten we onze gezichten laten zien bij de kapitein. Hier balen we dus als een stekker van en eten een broodje en gaan weg. Dan toch maar naar het tankstation! Hier staat de chauffeur van vanmiddag, en is blij dat we er ook zijn. Wij natuurlijk niet maar dit is nu de beste en laatste optie. Naast het tankstation staat een moskee en het is erg druk. Maar op een gegeven moment gaan alle lichten uit en wordt het redelijk rustig. We hebben uiteindelijk toch een hele gezellige avond en er wordt veel gelachen. We begrijpen niet alles natuurlijk wat ze vertellen, maar komen nog wel één en ander te weten over Guinee. De lonen liggen hier zo laag, dat kunnen we ons bijna niet voorstellen. Een leraar en brandweer krijgen 100 per maand. De chauffeur hoort zo'n 700 euro per maand te verdienen, maar krijgt vaak door alle corruptie maar 200 uitbetaald. Triest! Eigenlijk willen ze allemaal naar Europa, want daar is geld. We hebben wel het idee dat ze hier heel gelukkig zijn, ook al hebben ze niets. Één troost, ze hebben allemaal niets. Ze leven voor de familie en voor het geloof. We krijgen onderweg ook een brief mee van iemand die een auto zoekt in Europa en van een ander een briefje met zijn naam en telefoonnummer die op zoek is naar werk. We nemen het mee, maar zullen niet veel voor ze kunnen doen.
Na een onrustige nacht aan de pomp, gaan we richting Faranah. Daar zien we weer een paar unimogs langs de weg staan en proberen hier weer een poellie te regelen. Eentje hangt er onder een truck en we kunnen deze voor een mooi prijsje overnemen. Super! En wordt ook nog es direct vervangen, want zoals we al dachten was die andere niet zo best. We hebben daarna geen zin meer om verder te rijden en zoeken een hotel op in de stad om ff bij te komen. Het is erg warm en doen de rest van de dag weinig meer.
Maandag weer vertrokken en de omgeving wordt steeds mooier, en groener. We gaan tenslotte richting de forest region. De bomen worden hoger en hoger en de palmen steken overal bovenuit. We genieten van het fijne asfalt maar besluiten toch een binnendoor route te nemen, dit is route de cafe. We verbazen ons dat we overbeladen Ford busjes tegen komen, want de route is uitermate slecht. Nou, als zij daar rijden, kunnen wij het helemaal. Geweldige rit wordt het, de omgeving is prachtig en de weg steeds smaller. Wéér denken we een plekje te vinden waar we in alle rust hier van te genieten maar helaas. Nergens kunnen we van het pad af, dus stoppen we bij een dorpje, aan de ene kant de school en aan de andere kant de hutjes/huisjes. Gevraagd of we op het schoolplein konden staan, maar de leraar was er niet dus mochten mee achter het dorpje. In ieder geval van de weg maar het hele dorp was en bleef rond de camper. We hoorden wat rommelen en het werd donker, jaaaa regen en onweer!!! Dat hebben we in maanden niet gehad, heerlijk!! Alles even afkoelen en konden lekker weer eens binnen zitten, voor het eerst sinds weken weer een koele nacht.
De volgende ochtend was het niet even op het gemak wakker worden met een bakje koffie, het halve dorp heeft waarschijnlijk zitten wachten totdat er iemand naar buiten kwam en meteen was iedereen paraat. Bij gebrek aan brood, kregen we een zakje energy drank met 42% alcohol. Lekker hoor op je nuchtere maag, het liefst zou je daarna weer je bed inkruipen haha. We krijgen die ochtend een rondleiding in de tuin vlakbij, een man vertelt ons wat er allemaal groeit en probeert ons hun dialect te leren. Meerdere keren vraagt hij wat wat is maar dit onthouden we echt niet. Hij is wel heel grappig, en laat ons wat van de omgeving zien. Ook moeten we ons gezicht nog even op school laten zien. De kinderen zijn allemaal vreselijk uitgelaten en vinden het fantastisch dat we er zijn. We mochten langer blijven staan maar wilden wel weer even samen zijn. Eind van de ochtend rijden we verder, we eten wat in Watanka en scoren nog een internet kaartje en wat brood. Daarna rijden we een heuvel op en hebben geweldig uitzicht. We besluiten hier te blijven staan, af en toe komt er wel een brommer langs maar verder is er niemand. Top! Het is bloedheet overdag, en eind van de middag wordt de lucht zwart. En weer gaat het regenen en onweren, Yeah! We gaan in de cabine zitten en zien de flitsen aan alle kanten voorbijschieten. Wat gaaf om te zien! Wel hebben medelijden met degene die nu nog op de brommertjes langs rijden, maar ze zullen het wel gewend zijn denken we. Het is hier niet voor niets zo groen. We slapen die nacht weer heerlijk koel, en blijven de volgende dag ook nog staan. Er worden wat klusjes gedaan en gerelaxt, en worden de hele dag vergezeld door honderden sprinkhanen. Ze zitten overal op en in maar laten ons vooral schrikken als ze op je springen. We hebben er per ongeluk eentje in de tafel opgesloten en meegenomen naar de stad. Die zal niet blij zijn ;)
Iedereen die langs komt óf lopend óf op de brommer die stopt, en roept; Ca va? Wat zijn de mensen toch vriendelijk in Guinee, ze stoppen voor een praatje of vragen 3x ca va? en gaan weer verder.
Donderdagochtend wilden we de route afmaken, aangezien het al 3 avonden heeft geregend en we gehoord hadden dat de rest van de weg nog slechter was, wordt het nog een spannende rit. Soms is het smal, soms is het drassig en vooral zitten er veel gaten en gleuven in de weg. Maar zoals we van onze truck gewend zijn, brengt hij ons weer aan het einde van route de cafe. We zullen in de komende regenseizoenen nog wel ergere wegen/paden tegenkomen maar hebben nu een klein voorproefje gehad. En 's avonds een bui bevalt ons wel!
We zoeven later weer op asfalt naar N'Zerekore, ook fijn. Onderweg wordt er veel palmolie gestookt, we stoppen even om te kijken hoe dat ze dat nou precies doen. Flinke vaten staan op het vuur en ze produceren wel 2000 liter per dag. De jerrycans staan langs de weg om weer doorverkocht te worden. We vinden een slaapplek bij de civiele diensten en staan hier rustig. Er hoeft die nacht niemand met loeiende sirenes weg en de grote aggregaat die achter op het terrein staan is ook uitgezet. We willen voordat we naar Ivoorkust gaan nog naar één plek in Guinee, daar zijn de chimpansees. We mogen in de tuin van het onderzoekcentrum staan en zullen zaterdagochtend om 6 uur vertrekken met een gids. We kijken er heel erg naar uit om de chimpansees te zien. Dus vroeg uit de veren maar toch nog anderhalf uur staan wachten. De chimpansees hier zijn wilde dieren maar worden in de gaten gehouden en onderzocht zoals waar ze overal verblijven, in de savanne of in het woud. Wat ze eten, en ook wordt er gekeken of ze medicijnen voor mensen kunnen maken van gewoontes die ze van chimpansees leren. Het zijn heel intelligente dieren die zelfs gereedschappen gebruiken. Doordat ze onderzocht worden zijn dit groepje van 7 chimpansees niet schuw voor mensen. Dus na een 45min wandelen zagen we de eerste chimpansee. Geweldig om zo'n dier in zijn natuurlijke habitat te zien. Later nog wat kleintjes en een moeder gezien. We hebben ze ongeveer een uur kunnen volgen en een kleine gaf nog even een showtje boom slingeren. Een hele mooie afsluiting van dit fijne land. We zijn blij dat we Guinee bezocht hebben. Mooi land met nog mooiere mensen.

We will never forget you!